633. عالمان؛ قطب راوندى در كتاب ارزشمند «لبّ اللباب» از معصوم (ع) روايت مى‌كند: پيكر ده طايفه در قبر نمى‌پوسد: 1. جهادگران 2. اذان گويان 3. دانشمندان 4. حاملان قرآن 5. شهيدان 6. پيامبران 7. بانوانى كه در حال زايمان بميرند 8. افرادى كه به ستم كشته شوند 9. كسانى كه در روز جمعه بميرند 10. آنان كه در شب جان دهند.68
حديثى نزديك به اين روايت از اهل سنّت نيز نقل شده، هر چند عبارت «نپوسيدن» در آن به كار نرفته است.69
در حديث معراج نيز نكات ظريفى از پيامبر گرامى (ص) روايت شده كه قسمتى از آن با موضوع مورد بحث ارتباط دارد:
«بر فراز درِ ششمِ بهشت نوشته شده: كسى‌كه مى‌خواهد قبرش وسيع باشد، مسجد بنا كند. هركه خواهد جسدش را كرم‌ها نخورند، مساجد را جارو بزند و مستمندان را بپوشاند. هركه خواست جسدش در قبر تازه بماند و هرگز نپوسد، مساجد را با فرش بپوشاند و هركه خواست جايگاهش را در بهشت ببيند، در مساجد مأوا گزيند.»70
ياد آورى اين نكته لازم است كه موارد ياد شده در اين احاديث و مانند آن - غير از نبوت و امامت - علّت تامّه نبوده و از «معدّات» است؛ به اين معنى كه هريك از اين موارد به تنهايى اقتضاى نپوسيدن بدن انسان در قبر را دارد، مگر اين‌كه شخص با اعمال ناشايست خود اين اقتضا را از بين ببرد.
تعداد 136 تن از پيامبران، صالحان، فقيهان، مجتهدان، محدّثان، شهيدان و ديگر بندگان شايستۀ پروردگار در بحث گسترده‌اى در كتاب (اجساد جاويدان) معرفى شده‌اند كه در رويدادى جسدشان رؤيت شده و در مواردى تا ده‌ها هزار نفر آن را ديده‌اند و مشاهده كرده‌اند كه پس از گذشت قرن‌ها، پيكر پاكشان به قدرت حضرت احديّت، تر و تازه مانده است.71
در اين زمينه خبرهاى جديدى نيز از عربستان رسيده و پراكنده گزارش شده است؛ مانند بقاى جسد اسماعيل، فرزند امام صادق7 كه تقريباٌ 35 سال پيش (1353 ش. \1394 ق.) و بقاى جسد على‌بن جعفر در مقبرۀ عريض مدينه (در مورخ 21/5/1381 ش.) و حادثۀ مشاهدۀ جسد حمزۀ بن عبد المطّلب و تعدادى از شهداى اُحد در قرن اخير، گزارش جنازه‌اى از شهداى فخّ (در مكه) در اواخر دهۀ شصت، از قرن چهاردهم هجرى، خبر مشاهدۀ جنازه‌هاى مطهّر ياسر و سميّه هنگام تخريب قبرستان شبيكۀ مكّه، حدود ده سال قبل و نيز در اين اواخر انتشار خبر مشاهدۀ جنازه‌هاى بعضى از دختران در مقبرۀ مثلث مكۀ مكرمه (مقبرۀ الخراميه) كه احتمال مى‌رود از دختران زنده به گور در زمان جاهليّت باشند كه قرآن كريم با صراحت به اين امر اشاره كرده و عرب را سخت مورد نكوهش قرار داده است؛ (وَ إِذَا الْمَوْؤُدَۀُ سُئِلَتْ بِأَىِّ ذَنْبٍ قُتِلَتْ) .
در اينجا خبر مشاهدۀ بدن مطهّر جناب عبدالله، پدر گرامى پيامبر (ص) مورد بررسى قرار گرفته است.
مزار و مرقد عبداللّه پدر پيامبر خدا (ص) كجاست؟
- گزارش نقل و انتقال
آن بزرگوار در جنوب غربى مسجد النبى و در شرق مسجد على بن ابى طالب به خاك سپرده شد. احداث خيابان زيرگذر در آن محدوده باعث شد تا محلّ قبر به كنار مسجد النبى منتقل شود كه در طرح توسعه و بازسازى مسجد النبى و اطراف آن، هم اكنون قبر در مدخل، در شمارۀ 5 مسجد النبى، به نام «باب قبا» قرار دارد.72. (البته بايد مدّ نظر داشت كه آن زمان، مسجد النبى موجود نبود و فقط گزارش نقل و انتقال در عصر حاضر مورد توجّه است.)
نويسنده و پژوهشگر ارجمند، آقاى جعفريان در اين زمينه مى‌نويسد:
در جمع جلسۀ روحانيون كاروان‌ها با نمايندۀ بعثه، نكتۀ تازه‌اى‌كه آقاى قريشى گفت اين بود كه: خودش شاهد بوده كه قبر عبدالله پدر پيامبر (ص) را بلند كرده و در قسمت غربى مسجد النبى (ص) سه ستون مانده به باب السلام كه آن زمان آنجا را سايه‌بان زده بودند، دفن كرده‌اند. توصيه شد كه زائران ايرانى آنجا زيارت كنند.73
ايشان همچنين از محلّ دار النابغه گزارش كرده است كه:
در اين محل كه اكنون (در توسعۀ غربى مسجد) داخل مسجد شده، شمارى قبر، از جمله قبر عبدالله پدر پيامبر (ص) بوده است.
شاهدى اظهار كرد: زمانى از پيرمردى كه در بقيع مسؤوليتى داشت شنيدم كه قبرهاى آن خانه را به بقيع منتقل كرده و پايين‌تر از قبر منسوب به حضرت فاطمه3 دفن كردند.74