64كتاب «اجساد جاويدان» ، مهم‌ترين، صريح‌ترين و دقيق‌ترين گزارش را از محل دفن كنونى حضرت عبدالله به دست داده و توصيه كرده است كه زائران و عاشقان اهل بيت مزار آن جناب را، پس از قبور شهدا، همزمان با زيارتنامۀ اسماعيل، فرزند امام صادق (ع) زيارت كنند. اكنون خلاصۀ اين گزارش:
«جسد پاك و مطهّر جناب عبدالله، پدر بزرگوار پيامبر خدا (ص) پس از 1447 سال، در مدينۀ منوره تر و تازه پديدار گشت. قبر شريف جناب عبدالله در نزديكى مسجد النبى قرار داشت و شيعيان به هنگام تشرّف به مدينۀ منوره به زيارت قبر آن بزرگوار مى‌شتافتند. دولت سعودى در اجراى شيوه نكوهيده وهابيگرى، در سال1394ق. قبر مطهّر جناب عبدالله را با خاك يكسان نمود تا كوچكترين نام و نشانى از آن بزرگوار باقى نباشد، ولى از آنجا كه خداوند اراده فرموده كه عظمت اين خاندان را در كشاكش روزگار حفظ نمايد، روزنه‌اى به قبر مطهر باز شد و جسد پاك و مطهر آن بزرگوار، تر و تازه پديدار گشت.
هنگامى كه جسد جناب عبدالله تر و تازه در مقابل هزاران تماشاچى پديدار گشت، دولت ناچار شد كه آن را با تجليل و تكريم به قبرستان بقيع منتقل نمايد. . . مرقد مطهر آن حضرت تا بيست سال قبل در حاشيۀ خيابان زيارتگاه خاص و عام بود كه در سال 1394ق. به بهانۀ توسعۀ خيابان خواستند نشانى از مرقد مطهر آن حضرت باقى نباشد ولى چون جسد مطهر، تر و تازه پديدار گشت، آن را به قبرستان بقيع منتقل نموده، در نزديكى قبور شهداى احد دفن كردند.
اوّلين سفر نگارنده به حجاز، يك سال بعد از اين حادثه بود و اين خبر را از گروهى از حجاج ايرانى كه در سال 1394ق. مشرّف بودند و جسد مطهر را با چشم خود مشاهده كرده بودند، شنيدم. شاهد صدق اين حادثه اين است كه اگر جسد تر و تازه نبود، وهابيان هرگز آن را به قبرستان بقيع منتقل نمى‌كرند؛ زيرا آيين وهابيّت به شدّت از اين مسائل اظهار تنفّر مى‌كند.
محلّ دفن فعلى آن حضرت در بقيع مشخص است و نگارنده در هفت سفرى كه به سرزمين حجاز - در بيست سال اخير - داشته، سعادت تشرّف به زيارت قبر شريفش را پيدا كرده است.»75
البته اين گزارش مربوط به قبل از تغييرات جديد است و قبر جناب عبدالله و اسماعيل‌بن جعفر هم اكنون با جابه‌جايى سنگ‌هاى قبور، قابل شناسايى نيست. تخريب مقبرۀ جناب عبدالله و اسماعيل‌بن جعفر و جابه‌جايى آن‌ها در يك سال اتفاق افتاده است.
متأسفانه مرقد مطهر حضرت آمنه، مادر بزرگوار پيامبر (ص) در ابواء، در سال 1383ش. به بهانه‌هاى واهى (مشرك بودنِ آمنه مادر پيامبر (ص) - نعوذ بالله -) با بلدوزر صاف گرديد76 و عكس‌هاى قبل و بعد آن موجود است و از ساير جزئيات هيچ اطلاعى در دست نيست.
از نكات قابل توجّه‌كه «بلادى» مورخ و جغرافى‌دان عربستان و شهر مكّه دركتابش آورده، متن زير است:
«خَيْف عبدالله: نام ديگر روستاى «مهايع» است كه در وادى بزرگ «سايه» قرار دارد و در آنجا قبرى است كه اهالى آن به نقل از گذشتگان خويش آن را قبر عبدالله، پدر گرامى پيامبر خدا (ص) مى‌دانند. اختلاف نظر ياد شده در مورد قبر پدر ارجمند آن حضرت، مانند اختلافى است كه در محل دفن مادر بزرگوارش وجود دارد، ولى صحيح آن است كه قبر شريف عبدالله در مدينه در شمال مسجد النبى مى‌باشد.77
سايه: دهكده‌اى است از دهكده‌هاى الفُرُع از نواحيه مدينۀ النبى.78
پى‌نوشت‌ها:
1. كشف الغمه، ج1، ص15
2. سيرۀ ابن هشام، ج1، ص1
3. اعلام الورى مرحوم طبرسى.
4. بحار الانوار، ج15، ص107
5. اوائل المقالات، ص12؛ تصحيح الاعتقاد، ص67؛ تفسير رازى، ج24، ص173
6. بحار الانوار، ج15، صص122 - 117؛ دلائل النبوۀ ابو نعيم، بخش نسب النبى؛ دلائل النبوۀ بيهقى؛ الدرج المنيفۀ فى الآباء الشريفه از سيوطى؛ نيز المقامۀ السندسيه فى النسبۀ المصطفويه از سيوطى.
7. توبه (9) : 28
8. بحار الأنوار، ج15، ص117
9. همان.
10. . تفسير البحر المحيط، ج7، ص47