79مأموران، بزرگان و تجّار ايرانى كه از راه استانبول رفت و آمد مىكردند، به خاطر گفتگو و مناسبات و روابط با عثمانيان وجهۀ سياسى مىيافت و در راههاى ديگر نيز، ايرانيان بيشتر با محافظان و رجال ادارى و سياسى در ارتباط بودند.
گاهى اين سفرها و حوادثى كه در راه به وجود مىآمد، به وسيلۀ حاجيانى كه (اكثراً به زبان تركى مسلّط بودند) به رشتۀ تحرير در ميآمد و به اين ترتيب مجموعۀ ارزشمندى از خاطرات و سفرنامههاى آن دوره سامان مييافت. 1چنانكه در منابع آمده، عبور حجاج ايرانى از شرق آناطولى و شام و حلب، به خاطر تشابه مذهب آنان با اتباع آن مناطق، بهخصوص در دورۀ صفوى، وضعيت خاصى را به وجود مىآورد و دولت عثمانى اين مسأله را به شدت دركنترل خود داشت. به همين دليل و همچنين به خاطر ناامنى راههاى ديگر، دولت عثمانى از حجاج ايرانى با تأكيد مىخواست كه تنها از گذرگاه رسمى - كه راه شام بود - آمد وشد داشته باشند و از راههاى استفاده نكنند. 2البته در دوران قاجاريه اوضاع رو به بهبود رفت و حجاج ايرانى جز در راه جبل، در راههاى ديگر؛ يعنى راه بصره، راه دريا، راه استانبول، راه حلب و راه شام با مشكلات