33نقل كرده كه آن جناب فرمودند:
هر كس شترى را براى نحر به سوى قربانگاه سوق دهد و قبل از آن‌كه آن حيوان به محلّ قربانى برسد، دست يا پايش بشكند يا بميرد، بر شخص صاحب شتر واجب است در صورت داشتن توان و قدرت، آن حيوان را نحر و قربانى كند و بعد، كفش خود را كه به گردن حيوان آويخته بود، به خونش بيالايد و به رسم نشانه، همانجا بگذارد تا عابران بدانند كه حيوان تذكيه شده تا اگر خواستند، از گوشتش بخورند.
و اگر قربانى كه دست يا پايش شكسته و يا مرده، مضمون 1باشد، بر صاحبش واجب است حيوان ديگرى به جاى آن بخرد و قرار دهد.
و اگر قربانى كه دست يا پايش شكسته و يا مرده، مضمون نباشد، بلكه صاحبش آن را تبرّعاً سوق داده و به دلخواه خويش آورده، واجب نيست به جاى آن حيوان ديگرى بخرد، بلكه اگر خواست مى‌تواند برايش بدل قرار دهد.
رمى جمرات به چه علت تشريع شد؟
14. على بن جعفر عليه السلام، از برادرش، حضرت موسى بن جعفر عليهما السلام نقل كرده كه گفت: از آن حضرت پرسيدم: براى چه رمى جمار (پرتاب كردن ريگ) تشريع شد؟
حضرت فرمودند: چون در جايى كه ريگ مى‌اندازند، ابليس نفرين شده به نظر حضرت ابراهيم آمد. آن جناب او را با ريگ زد و پس از آن اين عمل در آن‌جا سنّت شد.
15. معاوية بن عمّار، از حضرت صادق عليه السلام نقل كرده كه آن حضرت گفتند:
نخستين كسى كه ريگ‌ها را پرتاب كرد، آدم عليه السلام بود. بعد فرمود:
جبرئيل نزد ابراهيم آمد و گفت: اى ابراهيم، بينداز. ابراهيم جمرۀ عقبه را با ريگ زد؛ زيرا شيطان در جنب آن براى ابراهيم نمايان شد.
علت تشريع قربانى
16. اسماعيل بن مسلم سكونى، از جعفر بن محمّد، از پدران بزرگوارش، از قول پيامبر خدا صلى الله عليه و آله نقل كرده كه فرمود:
قربانى براى آن واجب شد كه بينوايان، از گوشت به وسعت و نوا برسند (و سير شوند) .
پس به آنان بخورانيد.
17. ابوبصير مى‌گويد: محضر مبارك امام صادق عليه السلام گفتم:
سرّ جعل و تشريع قربانى چيست؟