84جامعه اسلامى پيش‌بينى شده است. اسلام براى تحقّق بخشيدن و گسترش حالت صلح در ميان ملت‌ها و جلوگيرى از بروز روابط خصمانه و درگيرى‌هاى خونين، نه تنها براى قراردادها و معاهدات بين‌المللى ارزش حقوقى فوق‌العاده قائل شده، بلكه اصولاً ملت‌ها و گروه‌هاى ديگر را نيز براى انعقاد پيمان‌هاى صلح دعوت كرده و به جامعۀ اسلامى توصيه نموده است كه در اين زمينه همواره پيش قدم باشند و از هر نوع كوششى براى برقرارى و تحكيم مبانى و شرايط و نيز گسترش آن در جامعۀ بشرى دريغ ننمايند و از امكانات خويش براى تحقّق بخشيدن به اين آرمان اسلامى و انسانى استفاده نمايند و در بسيارى از موارد، اين توصيه به حدّ تكليف و وظيفه الزامى رسيده و عقد قراردادهاى صلح از وظايف دولت‌هاى مسؤول و صلاحيت‌دار اسلامى به شمار رفته است و اين وظيفه در مواردى كه تمايلى از طرف دول و گروه‌هاى غير مسلمان نسبت به عقد قراردادهاى صلح احساس مى‌شود، تأكيد بيشترى مى‌يابد.» 1تمايل شديد پيامبر صلى الله عليه و آله به انعقاد پيمان‌هاى همكارى و صلح
با مطالعۀ سيره و زندگى پيامبر صلى الله عليه و آله، به روشنى مى‌توان دريافت كه چگونه در فرهنگ بعثت، انسان‌ها محور احترام‌اند. هر قبيله جايگاه بايستۀ خود را مى‌يابد. به آزادى انسان توجه شده است و براى زورگويى وتحميل جايى نيست. آن حضرت تمايل داشت با انعقاد پيمان‌ها و تأكيد به همه در لزوم وفاى به قراردادها، زمينه‌هاى تيرگى روابط و فلسفۀ جنگ و ستيز از بين برود. انعقاد پيمان، نه تنها با مهاجران قريش، قبيله «اوس» و قبيلۀ «خزرج» ، بلكه براى قبايل مختلف يهودى نيز اين امكان فراهم است كه در كنار امت اسلامى، زندگى مسالمت‌آميزى داشته باشند. روح اين پيمان‌ها همچون منشور مدينه تأمين وحدت اسلامى است با پيوند قبيله‌هاى مختلف و تأمين صلح، آزادى و امنيت براى همۀ مردم به رغم اختلاف در هر زمينه، حتى در باورهاى دين. در منطق پيامبر صلى الله عليه و آله جهاد پاسخى است به مخالفان توحيد و وحدت و تلاشى براى جراحى جامعۀ بشرى - بر حسب ضرورت‌هاى اجتناب‌ناپذير - و ريشه‌كن كردن كانون‌هاى زورگويى وسركوبى‌دشمنان صلح و آزادى.
پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله حتى قبل از بعثت، بر اصل تنظيم روابط عادلانه ميان قبايل، بر پايۀ پيمان اصرار مى‌ورزيد و مكرر مى‌فرمود: