18منظور از ناس عموم مردم است. در اين آيه تمام انسان‌ها مكلف به توجه به انسان اعظم‌اند؛ حتّى انبيا و اوصيا. مبارك اشاره به بركاتى دارد كه از انسان كامل سرازير شده به مراتب پايين‌تر مى‌رسد، چنانكه فيض‌ها و تجلّيات او هدايتى است كه از جناب قدس انسان كامل به عوالم مادون تنزّل مى‌يابد. هركس به اين حريم وارد شود، در امنيت مطلق است؛ وَمَنْ دَخَلَهُ كَانَ آمِناً . ¹اگر انسانى مستعد است، بايد به حريم بيت اللّٰه اعظم، كه مقام قدسى انسان كامل است، وارد شود و سبيلى به آن پيدا كند؛ وَللّٰهِ‌ِ عَلَى النَّاسِ حِجُّ الْبَيْتِ مَنْ اسْتَطَاعَ إِلَيْهِ سَبِيلاً . ²حج عمل صالح است و عمل صالح دو گونه است؛ عمل صالحى كه مربوط به اهل شريعت است و آن عملى است كه ريا و سُمعه يا شكى در آن نباشد، بلكه خالص براى رضاى خدا صورت گيرد؛ قُلْ إِنَّ صَلَاتِي وَنُسُكِي وَمَحْيَايَ وَ مَمَاتِي للّٰهِ‌ِ رَبِّ الْعَالَمِينَ . ³اما عمل صالحِ واقعى مربوط به اهل طريقت و اهل حقيقت است. آنان كه اهل وصل‌اند، به هنگام عبادت جز صاحب عبادت نمى‌بينند. عمل آن‌ها محجوب نيست بلكه با شهود حق صورت مى‌گيرد؛ فَمَنْ كَانَ يَرْجُوا لِقَاءَ رَبِّهِ فَلْيَعْمَلْ عَمَلاً صَالِحاً وَلَا يُشْرِكْ بِعِبَادَةِ رَبِّهِ أَحَداً . ⁴گسترش عوالم بعد از كعبه، از عوالم روحانى است و سپس به عوالم جسمانى مى‌رسد؛ زيرا روحانيات از جسمانيات لطيف‌تر و وجود آن‌ها بالاتر است. بر اين اساس، عالم ارواح و عالم امر، به عالم خلق و عالم اجسام مقدم است و عالم ماده پايين‌ترين درجۀ عالم هستى است.