26 جايز بودن تراشيدن سر براى حج‌گزار محصور پيش از ذبح قربانى در صورت ابتلا به بيمارى يا عارضه‌اى در ناحيۀ سر:

وَ أَتِمُّوا الْحَجَّ وَ الْعُمْرَةَ لِلّٰهِ فَإِنْ أُحْصِرْتُمْ فَمَا اسْتَيْسَرَ مِنَ الْهَدْيِ وَ لاٰ تَحْلِقُوا رُؤُسَكُمْ حَتّٰى يَبْلُغَ الْهَدْيُ مَحِلَّهُ فَمَنْ كٰانَ مِنْكُمْ مَرِيضاً أَوْ بِهِ أَذىً مِنْ رَأْسِهِ فَفِدْيَةٌ. . . . بقره196

واجب شدن كفاره (سه روز روزه يا اطعام به شش يا ده مسكين يا ذبح يك گوسفند) بر حج‌گزار محصور، در صورت تراشيدن سر، پيش از ذبح قربانى، به سبب ابتلا به بيمارى يا عارضه‌اى در ناحيۀ سر:

وَأَتِمُّوا الْحَجَّ وَالْعُمْرَةَ لِلّٰهِ فَإِنْ‌أُحْصِرْتُمْ فَمَااسْتَيْسَرَ مِنَ‌الْهَدْيِ وَلاٰتَحْلِقُوارُؤُسَكُمْ حَتّٰى يَبْلُغَ الْهَدْيُ‌مَحِلَّهُ فَمَنْ كٰانَ مِنْكُمْ‌مَرِيضاً أَوْبِهِ أَذىً مِنْ رَأْسِهِ فَفِدْيَةٌ مِنْ صِيٰامٍ أَوْصَدَقَةٍ أَوْنُسُكٍ. . . . بقره: 196

دعوت به حج

فراخوانى مردم به حج از سوى ابراهيم خليل عليه السلام به فرمان خداوند:

وَ إِذْ بَوَّأْنٰا لِإِبْرٰاهِيمَ مَكٰانَ الْبَيْتِ. . . وَ أَذِّنْ فِي النّٰاسِ بِالْحَجِّ. . . . حج27 - 26

وعده و اخبارِ قطعى خداوند به ابراهيم عليه السلام مبنى بر حضور مردم از راههاى دور و نزديك براى حج در پى دعوت وى از آنان:

وَ إِذْ بَوَّأْنٰا لِإِبْرٰاهِيمَ مَكٰانَ الْبَيْتِ. . . وَ أَذِّنْ فِي النّٰاسِ بِالْحَجِّ يَأْتُوكَ رِجٰالاً وَ عَلىٰ كُلِّ ضٰامِرٍ يَأْتِينَ مِنْ كُلِّ فَجٍّ عَمِيقٍ حج: 27 - 26

«يَأْتُوكَ رِجٰالاً» ، جواب امر است: «إذن فيهم و ان تأذن فيهم يأتوك راجلين. . .» ¹

تبليغ و فراخوانى مردم به حج و زيارتِ خانۀ خدا از وظايف رهبران الهى:

وَ أَذِّنْ فِي النّٰاسِ بِالْحَجِّ. . . . حج: 26

گرچه مخاطب «وَ أَذِّنْ» يك نفر؛ يعنى ابراهيم عليه السلام است اما او به عنوان رهبر و پيامبر الهى مأمور چنين كارى بود.

ذكر خدا در حج

ياد و ذكر خدا در حج، فرمان مؤكد خداوند به حج‌گزاران:

فَإِذٰا أَفَضْتُمْ مِنْ عَرَفٰاتٍ فَاذْكُرُوا اللّٰهَ عِنْدَ الْمَشْعَرِ الْحَرٰامِ وَ اذْكُرُوهُ كَمٰا هَدٰاكُمْ. . . .