19اختلاف اين دسته با حمسيان در اين بوده كه با لباس، مناسك به جاى مى‌آوردند. پس از فراغت از مناسك، چون داخل كعبه مى‌شدند، كفش و لباس خود را صدقه داده و براى طواف از حمسيان لباس كرايه مى‌كردند. 13 - طُلس: دربارۀ طلس گفته‌اند كه اينان، يمنيان اهالى حضرموت و عك و عجيب و ايادبن نزارند و در وجه تسميۀ آنان گفته‌اند: چون از مكان‌هاى دور مى‌آمدند و در حالى‌كه غبار راه برآن‌ها نشسته بود به طواف خانه مى‌پرداختند، بدين نام خوانده شدند. 2اينان، در احرام و پوشيدن لباس و دخول به خانه چون اهل حمس عمل مى‌كردند. 3تلبيه
«تلبيه» لبيك گفتن و اجابت دعوت و فرمان خداست. آنان كه از شهر و ديارِ دور و نزديك خود حركت كرده و آمادۀ انجام مناسك حج شده‌اند، در آغاز اعمال حج با جملات مخصوصى اين لبيك را ادا مى‌كنند.
حج جاهليان با تلبيه همراه بوده است، ليكن در اين مورد هم با آميزه‌اى از شرك و در تلبيه‌شان اين شرك كاملاً پديدار است؛ بدين صورت كه عالمان هر قبيله به هنگام طواف بر گِرد بت خود گشته و تلبيه را ادا مى‌كردند و آنگاه هر قبيله نزد بت خود مى‌رفت و بر آن نماز مى‌خواند. 4با توجه به اين مطلب به نظر مى‌رسد كه تلبيۀ هريك از آنها برحسب قوم و قبيله‌شان متفاوت بوده و در متون تاريخى براى هر كدام از قبايل، تلبيۀ مخصوصى ذكر گرديده است. نمونه‌اى از اين تلبيه‌ها را كه بيشتر براى محرم مشركين ذكر كرده‌اند، مى‌آوريم:
«لَبَّيْكَ، اَللَّهُمَّ لَبَّيْكَ، لَبَّيْكَ لاٰ شَرِيكَ لَكَ لَبَّيْكَ اِلاّ شَرِيكٌ هُوَ لَكَ تَمْلِكُهُ وَ مٰا مَلَكَ» . 5
تلبيه از شعائرى است كه اسلام آن را ابقا كرده و اما صيغه‌اش را تغيير داد و همان صيغه‌اى را كه خاص حج ابراهيم عليه السلام بوده پذيرفته است بدين صورت: