26بازگردانيدن اين بت‌ها سبب احساس گناهى بوده كه برخى از مسلمانان دچار آن شده بودند و در نتيجه، همين بازگردانيدن بت‌ها سبب نزول آيه بوده است - مى‌توان به يكى ديگر از اسباب نزول آيۀ مورد بحث عمل كرد. از جملۀ اين اسباب نزول، روايتى است كه از سوى هر دو گروه به عنوان سبب آيه ياد مى‌شود:

در فروع كافى در حديث حج پيامبر صلى الله عليه و آله از امام صادق عليه السلام نقل شده است كه فرمود: مسلمانان گمان مى‌كردند كه سعى ميان صفا و مروه، ساخته و پرداختۀ مشركان است. از اين رو، خداوند اين آيه را فرو فرستاد: إِنَّ الصَّفَا وَ الْمَرْوَةَ مِنْ شَعَائِرِ اللّٰهِ. . . . پيامبر صلى الله عليه و آله پس از آن كه پيرامون خانه طواف كرد و دو ركعت نماز طواف را به جاى آورد، اين آيه را قرائت كرد: إِنَّ الصَّفَا وَ الْمَرْوَةَ مِنْ شَعَائِرِ اللّٰهِ. . . و فرمود: از همان چيزى آغاز مى‌كنم كه خداوند آغاز كرده است. ¹پيش از آن كه روايات اهل سنت و اخبار آنان و سپس ديدگاه‌هاى فقيهان و مفسّرانشان دربارۀ آيۀ مزبور و مقصود آن را بيان كنيم، به بيان توهّمى كه به وجود آمده است، مى‌پردازيم. خلاصۀ اين توهم چنين است: ظاهر آيه اين توهم را به وجود مى‌آورد كه سعى ميان صفا و مروه از امور مباح است و لذا كسى بخواهد سعى مى‌كند و كسى بخواهد، سعى نمى‌كند: فَلَا جُنَاحَ عَلَيْهِ؛ «گناهى بر او نيست.» در نتيجۀ اين ديدگاه، فريضۀ حج و دو عمره، همگى بدون انجام سعى ميان اين دو كوه صحيح خواهد بود.

بر اين اساس، صورت آيه، وجوب سعى را به عنوان يك عمل نفى مى‌كند و اين، ديدگاهى است كه يكى از فقيهان هفتگانه و يا چهارگانۀ مدينه به نام عروة ابن زبيربن اسماء بنت ابى بكر كه از جملۀ تابعان است، آن را برگزيده است (23 - 91 ه‍.) .

پسر عروه نقل كرده است كه پدرش، از خاله‌اش، امّ المؤمنين عايشه پرسيد: آيا اين سخن خدا را ديدى: إِنَّ الصَّفَا وَ الْمَرْوَةَ مِنْ شَعَائِرِ اللّٰهِ فَمَنْ حَجَّ الْبَيْتَ أَوْ اعْتَمَرَ فَلَا جُنَاحَ عَلَيْهِ أَنْ يَطَّوَّفَ بِهِمَا؟ او آنگاه چنين سوگند ياد كرد كه:

به خدا سوگند بر هيچ كس گناهى نيست و يا چنين سوگند ياد كرد: به باور من، اگر كسى ميان صفا و مروه طواف نكند،