10
سنگ‌هاى كعبه
«أَحْجَارٍ لاٰ تَضُرُّ وَ لاٰ تَنْفَعُ وَ لاٰ تُبْصِرُ وَ لاٰ تَسْمَعُ» . (خطبۀ 192)
«سنگ‌هاى كعبه، كه‌نه‌زيان مى‌رسانندونه نفعى دارند، نه‌مى‌بينند ونه مى‌شنوند.»
حضرت در ادامۀ خطبه مى‌فرمايند: خداوند همين سنگ‌ها را با اين خصوصيات، در شكل بيت‌اللّٰه الحرام، وسيلۀ امتحان آدميان ساخت.
مركلوخ كعبه را چون قبله كرد
مولوى
*
«وَ لَوْ كَانَ. . . الْأَحْجَارُ الْمَرْفُوعُ بِهَا بَيْنَ زُمُرُّدَةٍ خَضْرَاءَ وَ يَاقُوتَةٍ حَمْرَاءَ وَ نُورٍ وَ ضِيَاءٍ لَخَفَّفَ ذَلِكَ مُصَارَعَةَ الشَّكِّ فِي الصُّدُورِ وَ لَوَضَعَ مُجَاهَدَةَ إِبْلِيسَ عَنِ الْقُلُوبِ» . (خطبۀ 192)
«و اگر. . . سنگ‌هاى كعبه از زمرد سبز و ياقوت سرخ و داراى نور و روشنايى بودند، دل‌ها ديرتر به شك و ترديد مى‌رسيدند و تلاش شيطان بر قلب‌ها كمتر اثر مى‌گذاشت.»
بيان حضرت در اين است كه سادگى خانۀ كعبه، آلايه‌هاى ظاهرپذيرى و بندگى پوچ را از بين مى‌برد، چه‌بسا كه شكوه و عظمت ظاهرى كعبه مانند قصر پادشاهان، آنان را به عبادتى بى‌محتوا سوق دهد؛ چرا كه توجه به قدرت‌هاى طاغوتى و قصرهاى رفيع زورمداران، يك اقدام شيطانى و يك وسوسۀ اهريمنى و يك رويكرد شيطانى است. و عبادت خداوند نه براى شكوه خانه‌اش، كه براى عظمت و جلال خود اوست. و اين وسيلۀ‌امتحانى مى‌بايست اين‌چنين سخت باشد تا آزمون بندگان به‌درستى صورت پذيرد.
سود بندگى در حج
«وَ اخْتَارَ مِنْ خَلْقِهِ. . . يُحْرِزُونَ الْأَرْبَاحَ فِي مَتْجَرِ عِبَادَتِهِ» . (خطبه 1)
«دعوت شوندگان حج بيت‌الحرام. . . سودهاى فراوان در اين تجارتگاه عبادت و بندگى خداوند به‌دست مى‌آورند.»