26ابىّ بن كعب چنين كرد و اين روش مردم حرمين (مكّه و مدينه) بوده است. 17 - بغوى گويد: از جمله سنّت‌ها نماز تراويح در ماه رمضان است كه عدد آن بيست ركعت است با ده سلام. 28 - ماوردى نيز بيست ركعت را با پنج ترويحه برگزيده است. 39 - الجزيرى نيز بيست ركعت را برگزيده به جز نماز وتر. 4از مجموع اين سخنان استفاده مى‌شود كه قول به بيست ركعت در نزد اهل سنّت اجماعى است؛ چنانكه ابن قدامه و ديگران ادعا كرده‌اند و رأى جمهور (اكثريت) است چنانكه عسقلانى مدعى شد. و همان است رأى ابوعبداللّٰه، نورى، ابوحنيفه و شافعى و حنبلى‌ها كه ترمذى از اكثر اهل علم نقل كرده و همين منقول است از على عليه السلام و عمر و ساير صحابه و تابعين؛ مانند اعمش و ابن ابى‌مليكه و حارث همدانى و اهل كوفه و. . .
* آراى فقهاى اماميّه
مشهور نزد اماميه هزار ركعت در ماه رمضان است كه در هر شب بيست ركعت تا شب بيستم و سى ركعت در شب هاى دهۀ آخر خوانده مى‌شود، با تفصيلى كه در كتب فقهى آمده است. در اينجا به نقل گفتار سيّد مرتضى، شيخ طوسى، حلبى، حلّى، نراقى، عاملى و طباطبايى بسنده مى‌كنيم:
1 - سيّد مرتضى گويد: «عقيدۀ اماميّه در ترتيب نوافل ماه رمضان اين است كه هر شب بيست ركعت بخواند، هشت ركعت پس از نماز مغرب، دوازده ركعت پس از نماز عشا و چون شب نوزدهم رسد صد ركعت و در شب بيستم همان بيست ركعت و شب بيست و يكم صد ركعت و در شب بيست و دوم سى ركعت، هشت ركعت آن را پس از مغرب و بقيه را پس از عشا. 52 - شيخ طوسى گويد: طول ماه رمضان هزار ركعت، افزون بر نافله‌هاى ساير ماه‌ها بخواند. در بيست شب اوّل، هر شب بيست ركعت، هشت ركعت ميان مغرب و عشا و دوازده ركعت پس از عشا و در دهۀ آخر هر شب سى ركعت و در شب هاى نوزدهم و بيست و يكم و بيست و سوّم هر شب صد ركعت. 63 - ابوالصلاح حلبى نيز به همان ترتيب فرموده است. 7