274 - ابوالحسن حلبى، گفته است: علاوه بر نوافل يوميه، در ماه رمضان هزار ركعت خوانده شود؛ به اين ترتيب كه از شب اوّل تا شب پانزدهم بيست ركعت در هر شب و پس از آن بر بيست ركعت بيفزايد. 15 - علّامۀ حلّى نيز هزار ركعت در ماه، هر شب بيست ركعت تا شب بيستم و از آن پس سى ركعت را فرموده است. 26 - فاضل نراقى، هزار ركعت را اجماعى دانسته و در ترتيب آن دو صورت را مطرح نموده است:
الف: در هر شب بيست ركعت، هشت ركعت پس از مغرب و دوازده ركعت پس از عشا - يا به عكس - و در دهۀ آخر هر شب ده ركعت بيفزايد و در شب هاى قدر صد ركعت بيفزايد.
ب: همان ترتيب، مگر آنكه در شب هاى قدر به صد ركعت اكتفا كند. 37 - سيّد عاملى گويد: در هر شب بيست ركعت و اين اجماعى است، همانگونه كه در انتصار و خلاف و كشف اللثام و منتهى آمده است. 48 - سيّد طباطبايى، با اشاره به اختلاف روايات، اجماع فقها را بر استحباب هزار ركعت، افزون بر نوافل ديگر آورده است. وى اشاره به قول صدوق نموده كه گفته است:
در رمضان زايد بر نوافلِ ديگر ماهها نافلهاى نيست، آن را قول شاذّ دانسته 5و كيفيت انجام آن را به ترتيب سابق ذكر كرده است. 6همانگونه كه پيشتر گفته شد، كلام صدوق در فقيه دالّ بر عدم مشروعيّت نيست بلكه تأكيد آن بر استحباب را نفى مىكند و به طور صريح آورده است: عمل به آنچه در روايات وارد شده. 7* اقوال مخالف در مسألۀ تراويح
در برابر آنچه جمهور فقهاى عامّه به سنّت بودن بيست ركعت تراويح قائلاند، برخى آن را انكار كردهاند:
1 - كحلانى مؤلّف «سبل السلام» آن را مورد انكار قرار داده، مىگويد: روايت صحيحى دربارۀ آن نرسيده و تنها يازده ركعت در روايت صحيح آمده است و آنچه عمل