24در ذكرىٰ آمده: فتاوى و اخبار فراوان دال بر مشروعيّت آن مى‌باشد پس به قول نادر مخالف اعتنا نبايد كرد.
در معتبر آمده: عمل مسلمانان - عموماً - دال بر استحباب نوافل است.
در منتهى آمده است: اكثر اهل علم به استحباب افزودن نافلۀ ماه رمضان بر ديگر ماه‌ها قائل‌اند و نيز گويد: به جز معدودى بر اين امر اجماع دارند.
در سرائر مى‌خوانيم: اختلافى نيست كه هزار ركعت مستحب است و جز ابو جعفر ابن بابويه، با اين قول مخالفى نيست و مخالفت وى مضر به اجماع علماى متقدم و متأخر وى نمى‌باشد. 1نگارنده گويد: كلام صدوق در كتاب «الفقيه» دالّ بر نفى مشروعيت نافلۀ ماه رمضان نيست بلكه ظاهر گفتۀ او نفى تأكيد بر استحباب است، چه او تصريح مى‌كند: باكى نيست كه به آنچه در اخبار وارد شده عمل شود. 2افزون بر اين، در امالى صدوق آمده است: كسى كه بخواهد بر نمازهاى نافله در هر شب نيفزايد، هر شب بيست ركعت بخواند، هشت ركعت بين مغرب و عشا دوازده ركعت پس از عشا تا بيست شب از ماه رمضان و سپس در هر شب سى ركعت بجا مى‌آورد. 3تعداد ركعت هاى نافلۀ رمضان
اهل سنّت در عدد اين نافله‌ها اختلاف شديد دارند. اين اختلاف بدان جهت است كه نصّ صريح از پيامبر گرامى در اين خصوص موجود نيست.
مشهور نزد جمهور بيست ركعت است. برخى ديگر سى و شش ركعت گفته‌اند و برخى ديگر بيست و سه ركعت و گروهى شانزده ركعت، گروه ديگر سيزده ركعت.
بعضى بيست و چهار و بعضى سى و چهار و بالأخره پاره‌اى چهل و يك ركعت برشمرده‌اند.
و امّا مشهور نزد ما (اماميّه) ، به رغم اختلاف روايات، بيست ركعت در شب است تا شب بيستم رمضان، سپس سى ركعت در دهۀ آخر به علاوه صد ركعت در هر يك از ليالى قدر؛ نوزدهم، بيست و يكم و بيست و سوّم كه بدين ترتيب جمعاً هزار ركعت مى‌شود.