23امام مى‌فرمايد: چنين نيست كه تو پندارى. آيا در ماه رمضان بيش از هزار ركعت خوانده نمى‌شود؟ بدين ترتيب: در هر شب بيست ركعت، در شب نوزدهم صد ركعت، در شب بيست و يكم صد ركعت و در شب بيست و سوم صد ركعت و در هشت شب باقى ماندۀ دهۀ آخر، سى ركعت، كه اين نهصد و بيست ركعت مى‌شود. . . .» 1روايات ديگرى نيز با همين مضامين از ائمّۀ معصوم عليهم السلام رسيده و بيانگر آن است كه در هر شب از ماه مبارك رمضان تا بيست شب بيست ركعت خوانده مى‌شود و در هر شب از دهۀ آخر سى ركعت به تفصيلى كه گذشت.
آراء فقها در نافله ماه رمضان
كسى كه در كتب فقهى ما امعان نظر كند و ابواب نمازهاى مستحب را بررسى نمايد، به بابى مى‌رسد با عنوان «نافله‌هاى رمضان» كه از اثبات مشروعيت و دلائل آن سخن مى‌گويد و چنين به دست مى‌آيد كه از امور مسلّم و غيرقابل انكار، كه مورد اجماع اماميّه است، مشروعيت و جواز نافله اين ماه است؛ همانگونه كه اهل سنّت نيز بر مشروعيّت و جواز آن اتّفاق نظريه دارند. و اگر كسى جز اين را به اماميّه نسبت دهد، نشان بى‌اطلاعى او از مبانى اماميه و آراء و كتب و دلائل آنها است. 2در اينجا به نقل گفتار علّامۀ عاملى، بسنده مى‌كنيم؛ سيّد عاملى گويد: مشهور در ميان اصحاب ما (فقهاى اماميّه) استحباب نافلۀ ماه رمضان است؛ همانگونه كه در كتاب‌هاى مختَلَف، مقتصر، غاية المرام، الروض، مجمع البرهان، كفاية ومفاتيح و جز اينها آمده است. بلكه مى‌توان گفت اين مسأله اجماعى است؛ همانگونه كه در فوائدالشرايع، مجمع البرهان، الرياض آمده و كسى منكر آن نيست. صدوق نيز موافق جواز آن مى‌باشد.
بنابراين، مسأله مورد اتّفاق عموم فقها است؛ چنانكه در «مصابيح الظلام» آمده و عقيدۀ اكثريت فقها است و همچنين در معتبر ذكر شده و در روايات نيز مشهور است، بدانگونه كه در شرايع، نافع، ذكرى و روضه آمده است. و در مختلف است كه روايات بسيارى در اين خصوص وجود دارد. و در البيان است كه نافلۀ ماه رمضان مشروعيت دارد، بنابه اشهر و كسى كه آن را نفى كند با روايات نزديك به متواتر و عمل اصحاب مخالفت كرده است.