24
17 - وقوف در عرفات
با ديدن ازدحام مردم و بالا رفتن صداها و اختلاف زبان‌ها و گويش‌ها و اين‌كه هر فرقه‌اى در رفتن به مشعر از امامشان پيروى مى‌كنند، به يادآورد عرصات قيامت را و اجتماع امت‌ها را با انبيا و امامان و پيروى هر امّتى از نبيّش و طمع هر امّتى در شفاعت نبيّش و تحيّر امت‌ها در ردّ و قبول.
وقتى اين موارد را به‌ياد آوردى، قلبت را با ابتهال و زارى به‌خدا متوجه كن تا در زمرۀ رستگاران مورد رحمت واقع شوى؛ چرا كه موقف شريف است و رحمت از جانب خدا به همۀ خلق به‌وسيلۀ قلوب عزيز اوتاد مى‌رسد و آن موقف از طبقه‌اى از ابدال و اوتاد خالى نيست. و اگر همت ايشان جمع گردد و قلوبشان براى زارى و ابتهال فارغ شود و دست‌هايشان به‌سوى خدا بالا رود و گردن‌هايشان به‌سوى او كشيده شود و چشمشان به آسمان دوخته شود و همه با هم طلب رحمت كنند، گمان هم نكن كه اميدشان نوميد و سعيشان ضايع گردد. و به همين خاطر گفته شده: از بزرگ‌ترين گناهان اين است كه در عرفات حاضر شود و گمان كند خدا او را نبخشيده، در حالى‌كه اجتماع همّت‌ها در كنار ابدال و اوتاد است كه همان سرّ حج و غايت مقصود است. لذا پيامبر صلى الله عليه و آله فرمودند:
«الحجّ عَرَفَة» ؛ «حج عرفات است» و راهى براى نزول رحمت مثل اجتماع همت‌ها و تعاون قلوب در يك زمان وجود ندارد.
18 - وقوف در مشعر
احساس كن و بدان كه آقا و مولايت بعد از اين‌كه به تو پشت كرده، از درگاهش طرد نموده بود، به تو روكرده، پس به تو اجازه فرموده كه به حرمش داخل شوى؛ چرا كه مشعر هم جزو حرم مى‌باشد و عرفات خارج از حرم بود. (از عرفات كه خارج از حرم بود، به مشعر كه داخل در حرم است، داخل مى‌شوى) كه با دخول در مشعر و اجازه يافتن بر دخول حرم، بر درهاى رحمت مشرف مى‌شوى و نسيم‌هاى رأفت مى‌وزد و خلعت‌هاى قبول بر اندامت پوشانده مى‌شود.
19 - رمى جمرات
با رمى جمرات قصد انقياد امر و اظهار بندگى و عبوديت داشته باش و فقط قصد امتثال بدون حظّ عقل و نفس كن و سپس قصد تشبيه به حضرت