13 «فهو بيت‌اللّٰه الذي يتساوىٰ فيه عباد اللّٰه فلا يملكه أحدٌ منهم ولا يمتاز أحدٌ منهم» .

قرآن كريم آن كسى را كه از اين راهِ روشن منحرف شود و در او اعوجاجى باشد عذاب دردناكى مى‌چشاند.

در جملۀ وَمَنْ يُرِدْ فِيهِ بِاِلْحٰادٍ. . . حذفِ مفعول فعل «يُرد» اِفادۀ عموم ¹مى‌كند و به طور كلّى، اگر در جمله‌اى، متعلّق مورد نيازِ فعلى، حذف شده باشد و متعلّق آن فعل در جمله ذكر نشود، حذف ان متعلّق، علامت عموميّتِ مطلب است؛ به عبارت ديگر، حذف متعلّق را افادۀ عموم مى‌كند. ²در اينجا هم به قول عكبرى ³جمله چنين بوده است و كلمۀ «تعدّياً» حذف شده؛ يعنى وَمَنْ يُرِدْ فِيهِ بِاِلْحٰادٍ. . . .

و در جلد ششم، صفحۀ 152 تفسير منهج الصادقين نوشته شده: مفعول فعل «يرد» محذوف است تا شامل امور منهيّه باشد.

از نكات بلاغى، اين است كه خبر «إنّ» در جملۀ «إنّ الذين كفروا. . .» به قرينۀ بخش دوم آيه، حذف شده و اين حذف اهمّيت بيشترى را مى‌رساند و اصل جمله چنين بوده است: «إنّ الذين كفروا. . . معذّبون» . ⁴نكتۀ ديگر اين كه: جلوگيرى و ممانعت مردم از عبادتِ در مسجد، تعدّى به حقّ خدا است؛ زيرا در آيه، كلمۀ «سبيل» به «اللّٰه» اضافه شده و چنين استنباط مى‌شود: «آن كسى كه انسان‌ها را از عبادت در مسجد الحرام باز دارد و مانع گردد، آنان را از راه خدا، بازداشته و به حقّ خدا، تعدّى كرده است» . ⁵در اين آيه فعل مضارع «تصدّون» بر فعل ماضىِ «كفروا» عطف شده است، براى بيان استمرار و مراد از فعل «يصدّون» حال و استقبال نيست بلكه استمرار صَدّ است از راهِ خدا و لذا عطف آن بر فعل ماضىِ «كفروا» مستحسن است. ⁶شيخ طوسى نوشته است: ⁷فعل مضارع «يصدّون» بر فعل ماضى «كفروا» عطف شده؛ زيرا كه مى‌خواهد بفهماند «ومن شأنهم الصدّ» نظير آيۀ 20 سورۀ رعد: الَّذِينَ آمَنُوا وَتَطْمَئِنُّ قُلُوبُهُمْ بِذِكْرِ اللّٰهِ أَلَا بِذِكْرِ اللّٰهِ. . . .