13

امام خمينى و عرفان حج عرفان گريز و عرفان ستيز

محمّد تقى رهبر

1 - حجّ و سير و سلوك عرفانى

حج، «سفر الى‌اللّٰه» است؛ سفرى كه سير و سلوك باطنى و معراج روحانى را با سير و سفر ظاهرى (آفاقى و انفسى) ، پيوند مى‌زند و با آيات و بيّنات، در قلّه‌هاى بلند توحيد و مناره‌هاى پر فروغ ايمان به مشعل‌دارى هدايت يافتگان كعبۀ حقيقت و قافله‌سالاران كوى عشق، توأم مى‌سازد و ره‌آورد آن، «معرفت و كمال» و رشد معنوى و تجلّى فطرت انسانى است.

قرآن كريم، كعبه را رمز هدايت براى جهانيان خواند؛ هُدىً لِلْعٰالَمِين ¹و بدينسان نور هدايت و معرفت و شعور و شناخت، در تار و پود حج تعبيه گرديد و زائر خانۀ خدا، از اين مشعل هدايت و عرفان و شهود بهره خواهد گرفت كه روح حجّ ابراهيمى و معنويت و آداب شرع محمّدى صلى الله عليه و آله را در اعمال ومناسك جارى سازد و مشاعر و مناسك را معنى ببخشد و از نيت حج عزم خدا را، و از احرام تحريم غير حق را، و از طوافْ عشق و فناى ابدى را، و از نماز شوق شهود را، و از ركن و مقام قيام للّٰه‌و تجديد ميثاق خدا را، و از زمزم حلاوت شراب وصل را، و از مسعى صدق و صفا و حيرت و انقطاع را و از عرفات عرفان و انابه را و از مشعر شور و شعور را، و از منا «محو و فنا» و مجاهده و ايثار را به ارمغان آورد. و اين، زمانى است كه حجّ با معرفت و ژرف‌نگرى توأم باشد و پيام‌هاى معنوى مناسك به حج‌گزار تفهيم گردد و او