54وجوب انجام مطلوب ديگر؛ يعنى ذبح قربانى در منا، خللى وارد نمى‌آورد لذا بر شخص حاجى لازم است كه حتى در صورت اسراف، قربانى را در منا ذبح كند. 1از اين اشكال مى‌توان چنين پاسخ داد كه ظاهر از ادلّۀ وجوب اضحيه آن است كه ذبح قربانى در منا و به مصرف رساندن گوشت آن، مطلوب واحدى است نه متعدّد. 2شاهد بر اين مطلب آن است كه در تمام آيات و رواياتى كه سخن از ذبح قربانى به ميان آمده، استفاده از گوشت قربانى را بر آن متفرّع ساخته و فرموده است: فَإِذَا وَجَبَتْ جُنُوبُهَا فَكُلُوا مِنْهَا وَأَطْعِمُوا الْقَانِعَ وَالْمُعْتَرَّ 3و وَيَذْكُرُوا اسْمَ اللّٰهِ فِي أَيَّامٍ مَعْلُومَاتٍ عَلَى مَا رَزَقَهُمْ مِنْ بَهِيمَةِ الْأَنْعَامِ فَكُلُوا مِنْهَا وَأَطْعِمُوا الْبَائِسَ الْفَقِيرَ 4و مانند سخن امام صادق عليه السلام در صحيحۀ معاوية بن عمار كه فرمود:
«اِذا ذَبَحْتَ أو نَحَرْتَ فَكُل وَ أطعِم كَماقٰالَ اللّٰهُ : فَكُلُوا مِنْها وَ أطْعِمُوا القٰانِعَ وَ الْمُعْتَرَّ»
ملاحظه مى‌شود كه در هيچكدام از اين ادلّۀ وجوب قربانى كردن و مصرف نمودن آن، به صورت چند فعل امر در كنار يكديگر ذكر نشده و مثلاً گفته نشده است: «اذبحوا من بهيمة الأنعام و كُلُوا منها و أطْعِموا. . .» تا اينكه بتوان از آن تعدد مطلوب را استفاده كرد.
به عبارت ديگر هنگامى كه مولا به عبدش اينگونه فرمان دهد كه: «قربانيت را ذبح كن و از گوشت آن بخور و مستمندان را نيز طعام دِه» عبد بر اساس فهم عرفى چنين مى‌فهمد كه چند مطلوب براى مولا وجود دارد و بر او لازم است كه همۀ آنها را بجا آورد و اگر از انجام يك مطلوب ناتوان گرديد، انجام دادن مطلوبهاى ديگر از عهده‌اش ساقط نمى‌شود.
ولى اگر مولى دستور خود را به گونۀ ديگرى صادر كند و مثلاً بگويد: «هنگامى كه قربانيت را ذبح كردى از گوشت آن بخور و مستمندان را هم اطعام كن»
عبد بر اساس فهم عرفى و تفريعى كه در عبارت وجود دارد، چنين مى‌فهمد كه مولى مطلوب واحدى دارد و آن ذبح قربانى به صورتى است كه گوشت آن مورد استفاده قرار گيرد و تلف نشود لذا اگر وضعيتى پيش آيد كه امكان استفاده از گوشت قربانى وجود نداشته باشد، عبد شك مى‌كند كه آيا در اين وضعيت نيز، ذبح قربانى مطلوب مولى هست يا خير و با تأمل به اين نتيجه مى‌رسد كه در چنين وضعيتى، ذبح به تنهايى مطلوب مولى نيست مگر اينكه دليل ديگرى مطلوبيت آن را در وضعيت ياد شده اثبات كند.
بدين ترتيب با پذيرش وحدت مطلوب در ادلّۀ اضحيه، بر حاجى لازم است قربانى را به