37جهاد در راه آزادى فلسطين، توسط شيخ‌محمدحسين كاشف‌الغطاء؛ حكم به ملّى شدن صنعت نفت، توسط ميرزا محمد تقى خوانسارى؛ حكم به مخالفت با قراردادهاى رژيم پهلوى با آمريكا، فرمان هجوم به آمريكا و اسرائيل، تحريم شركت در حزب رستاخيز، تحريم به‌كارگرفتن تاريخ شاهنشاهى، حكم به لزوم برچيدن سلسلۀ پهلوى، حكم به لزوم اعلان برائت از مشركان در موسم حج، تحريم كالاهاى آمريكايى و. . . توسط حضرت امام خمينى 1و ده‌ها نمونۀ ديگر، همگى با قواعدى از قبيل «نفى سلطۀ كفار بر شؤون مسلمانان و حفظ عزت و شرافت مسلمين» صادر گرديده است.
فصل دوم: حقيقت دين، ابراز محبّت و اعلان برائت
حقيقت آن است كه دين كه جوهرۀ يكسانى در مكتب همۀ پيامبران داشته، چيزى جز «ابراز محبّت و ارادت» به حق‌تعالى و جبهۀ حق و «اعلان بغض و انزجار و برائت» از باطل و دشمنان حق نيست. كلمات پيشوايان دينى ما مملوّ از اين واقعيت است.
امام هشتم عليه السلام در پاسخ مأمون عباسى، درمقام معرّفى اسلام مى‌فرمايد:
«حبّ اولياء اللّٰه واجب و كذلك بغض أعداءاللّٰه و البرائة منهم و من ائمّتهم.» 2چنانچه امام جعفر صادق عليه السلام ايمان به خدا را جز با برائت از دشمان خدا نمى‌داند و مى‌فرمايد:
«و لا ايمان باللّٰه إلّابالبرائة من أعداء اللّٰه.» 3
و بالاتر از همه، هنگامى كه رسول خدا از يارانش دربارۀ محكم‌ترين دستگيرۀ ايمان سؤال مى‌كند، هركسى به فراخور معرفت خود پاسخ مى‌دهد: نماز، روزه، زكات، حج، جهاد. . . ولى حضرت مى‌فرمايد:
گرچه همگى اينها مهمّ‌اند، اما محكم‌ترين دستگيرۀ ايمان:
«الحبّ فى‌اللّٰه و البغض في‌اللّٰه و توالي أولياء اللّٰه.» 4
اساساً برخلاف تصوّر عده‌اى راحت‌طلب، دين منحصر به «محبّت و دوستى و مسالمت» نيست؛ بلكه «محبت و خشم» ، هردو در دين متبلور است. امام