33مردم در عرصۀ امور مباح مى‌پردازند، فرو نمى‌ماند و در هيچ بخش از اين فعاليتهاى همه جانبه، از جلب رضاى خداوندى، منحرف نمى‌گردد و در اين صورت است كه خالص و مخلصانه براى خدا كار كرده و هيچ شائبه‌اى در نيت تقرّب الهى وى، وجود نخواهد داشت.
خداوندمتعال دربارۀ حضرت‌موسى بن عمران عليه السلام - كليم و پيامبرخود - مى‌فرمايد:
وَاذْكُرْ فِى الكَتاٰبِ مُوسىٰ اِنّه كٰانَ مُخْلِصاً وَكانَ رَسُولاً نَبِيّاً 1
«و در اين كتاب، موسى را ياد كن او بنده‌اى مخلص و فرستاده‌اى پيامبر بود»
وَمٰاتُجْزَوْنَ اِلّا مٰا كُنْتُمْ تَعْمَلُون * اِلّا عِبٰادَ اللّٰه الُْمخْلَصِينَ 2
«جز در برابر اعمالتان كيفر نخواهيد ديد * مگر بندگان مخلص خدا.»
فَانْظُرْ كَيْفَ كاٰنَ عاٰقَبَةُ الْمُنْذِرِينَ * اِلّا عِبٰادَاللّٰه الُْمخْلَصِينَ 3
«پس بنگر كه سرانجام آن بيم‌يافتگان چگونه بود * جز بندگان مخلص خدا.»
تعبير «مخلص» و «مخلَصين» به فتح لام، در اين آيات به معناى خالص و كس يا كسانى است كه خويشتن و نيت خويش را از هر گونه شائبۀ غير الهى، پاك و خالص گردانده است.»
در تفسير آيۀ: اِلّا مَنْ أتَى اللّٰهُ بِقَلْبٍ سَلِيمٍ؛ 4«مگر آن كس كه با قلبى رَسته از شرك، به نزد خدا بيايد.»
به نقل از امام جعفر صادق عليه السلام سفيان ابن‌عيينه روايت كرد كه از آن حضرت دربارۀ آيۀ فوق پرسيدم، فرمود: قلب سليم، قلبى است كه وقتى به پيشگاه خدا مى‌رسى، جز او (يعنى خدا) كسى در آن نيست. هر قلبى كه در آن شرك يا شكى وجود داشته باشد، رد مى‌شود. قلب‌هاى سليم از آن جهت زهد در دنيا پيشه كردند كه دلهايشان تنها به آخرت و مسايل عقبىٰ، بپرداز. 5وقتى انسان خود را براى خدا خالص كرد و تمام تلاش و حركت و فعاليتش را در راه خدا و براى خدا قرار داد، همه چيز در زندگى، او را به خداوند متعال نزديك مى‌سازد؛ زيرا رو به سوى خدا آورده است و در هر كار و فعاليت و حركتى ديدار خدا را همت خود قرار داده و از حركت و كوشش باز نمانده و در هر تلاش و كارى، در هر عرصه‌اى كه باشد: در جنگ و سياست، در خوشى و ناخوشى، در بازار و خانه و مسجد - در همه حال - خدا را در نظر گرفته است و همۀ اينها، او را به خدا نزديك