41صحّت پيشگويى پيامبر - ص - چندين سال بعد، در جنگ صفين به اثبات رسيد و شهادت او به دست معاويه، حقانيت سپاه امام على - ع - را بر همه ثابت كرد.
پس از آن كه مسجد پيامبر - ص - و خانه‌هاى همسرانش مهيا گرديد، آن حضرت خانۀ ابوايوب را به قصد رفتن به خانۀ خويش ترك كرد.
از اين پس، تلاشها و كوششهاى پيامبر - ص - ويژگى متمايزى به خود گرفت. هر اندازه كه آن حضرت در مكه در سر راه دعوت خويش با موانع و عوائق فراوانى روبرو بود، اينجا با ميدانى فراخ و امكاناتى مهيّا و دلهايى مطيع و گوشهايى شنوا روبرو بود. پيامبر - ص - نيز با عنايت به اين فضاى تازه، دست به اقداماتى زد كه هر كدام در پيشبرد دعوت اسلام نقش بسزايى داشتند. اين اقدامات را مى‌توان در بندهاى زير خلاصه كرد:
- نحوۀ اذان براى اقامۀ نماز.
- ايجاد روابط دوستانه ميان خود و يهود در مدينه به قصد همزيستى مسالمت‌آميز.
- ايجاد روابط دوستانه ميان خود و قبايل عرب مجاور با مدينه. حكمت اين حركت دو چيز بود؛ يكى برقرارى امنيت براى مسلمانان داخل مدينه و ديگر زمينه‌سازى براى ورود اسلام در آن قبائل.
- روانه ساختن نمايندگان و سفيرانش به دربارهاى شاهان و اميران براى دعوتشان به اسلام. اين حركت ابتكارى پيامبر - ص - را، از نظر عظمت و قدرت تأثير آن، فقط مى‌توان با بزرگى حركت هجرت برابر دانست.
- استقبال پيامبر - ص - از وفود (و هيأتهايى) كه به خدمتش مى‌رسيدند تا مستقيماً به دست حضرت مسلمان شوند. پيامبر - ص - نيز پس از آن كه هر گروهى مسلمان مى‌شدند يك يا تنى چند از قرّاء و معلّمان اصحاب خود را با آنها روانه مى‌كرد تا آداب آيين تازه و تفسير برخى آيات قرآن را به آنها بياموزد.
- انتشار اخبار مربوط به پيامبر - ص - و آيين نو ميان مردم.
- غزوات آن حضرت نيز به نوبۀ خود سهم بسزايى در نشر آيين جديد داشت. در اين غزوات، حضرت رسول - ص - مطابق اوامر قرآن به يكدست قرآن و به دست ديگر سلاح برمى‌گرفت و به رويارويى مخالفان و مشركان مى‌رفت.