23حضرت در جواب فرمود: «ليصير بذلك موسماً بسمة الآمنين ألاتسمع قولَ اللّٰه - عزّوجلّ - ليد خلنّ المسجدالحرام اِن شاء اللّٰه آمنين محلّقين رؤسكم و مقصّرين لا تخافون 1» .
«زيرا با عمل سر تراشى علامت ايمان را در خود ظاهر نموده است» (و سپس فرمود) آيا نشنيده‌ايد گفتار خداوند - عزّ و جلّ - را «لتدخلنَّ. . . 2»
در اين روايت، حلق و سر تراشى در مناسك حجّ و يا عمرۀ مفرده، علامت تسليم و بندگى در مقابل حضرت حقّ - جلّ و علا - شمرده شده است.
صاحب جواهر الكلام مى‌فرمايد: ظاهر اين است كه «وجوب» سر تراشى براى صروره اراده شده است؛ زيرا وجهى براى حمل آيۀ شريفه و اين دسته از روايات بر «تأكيد» ، وجود ندارد. و مطلب ديگر: اين‌كه در روايت حسنه و صحيحه، 3كلمۀ «ينبغي» به معناى «سزاوار است» ، وجود دارد كه چه بسا از آن ارادۀ وجوب شده است. 4
صاحب مسالك الأفهام مى‌گويد: كلمۀ «ينبغى» در روايات، دلالت و ظهور در استحباب دارد وليكن مرحوم آيةالله محمد باقر شريف‌زاده، محشّى آن كتاب مى‌نويسد: بعد از تخيير در آيۀ شريفۀ: «آمنين محلّقين رؤسكم و مقصرين. . .» و سه مرتبه دعاى رسول خدا - صلى الله عليه و آله و سلّم - در سال بعد از حديبيّه - براى كسانى كه در عمرۀ مفرده سر تراشيدند - در عمرۀ مفرده: «اللّهمّ اغفر للمحلّقين. . .» و يكمرتبه براى كسانى كه ناخنها را گرفته و يا مقدارى از موى سر را كوتاه كردند، و با توجه به روايات مربوط به «صَروره» ، چگونه مى‌توان گفت كلمۀ