10گذشته‌هاى دور؛ يعنى روزگاران پيامبران، از نظر روايات بررسى شود.
مطالبى كه پيرامون سابقه تاريخى رمى جمرات گزارش شده است، متفاوت است: در برخى روايات، سابقۀ اين عمل تا زمان حضرت آدم كشانده شده و برخى ديگر سابقۀ تاريخى آن را تا ابراهيم - ع - مى‌رسانند. در مورد حضرت ابراهيم - ع - نيز سخن به اختلاف است:
پاره‌اى روايات، آن را از تعاليم جبرئيل به ابراهيم هنگام آموزش مناسك حج مى‌داند و پاره‌اى ديگر ظهور شيطان به ابراهيم و سنگ انداختن ابراهيم به او را آغاز پيدايش اين عمل معرفى مى‌كند و دستۀ ديگر، آن را يادآور سنگهايى مى‌داند كه ابراهيم - ع - به قوچ قربانى زد. اينك به تفصيل، همۀ اين روايات را نقل مى‌كنيم:
1 - از امام صادق - ع - نقل شده است: نخستين كسى كه «رمى جمار» نمود (به جمرات سنگ انداخت) آدم - ع - بود. 1چون خداوند اراده فرمود كه آدم را توبه دهد، جبرئيل را نزد او فرستاد، جبرئيل گفت:
خداوند مرا نزد تو فرستاده تا مناسكى كه بوسيله آن توبۀ تو پذيرفته مى‌شود به تو آموزش دهم و آنگاه او را به مشاعر (عرفات، مشعر و منا) بود. وقتى كه خواست او را از منا به طواف خانۀ خدا آورد، در ناحيۀ جمرۀ عقبه شيطان بر آدم آشكار گشت و از او پرسيد: آهنگ كجا دارى؟ جبرئيل به آدم گفت: او را هفت سنگ بزن و با انداختن هر سنگى تكبير بگو. آدم چنانكه جبرئيل گفت، انجام داد و شيطان رفت.
جبرئيل روز دوم دست آدم را گرفت تا به جمرۀ اولى رسيد. ابليس بر او آشكار شد، جبرئيل گفت: هفت سنگ به او بزن و با هر سنگى تكبير بگو. آدم چنان كرد. ابليس رفت و دوباره در محل جمرۀ وسطى بر او آشكار شد و به آدم گفت: آهنگ كجا دارى؟ جبرئيل گفت: او را هفت سنگ بزن و با هر سنگى تكبير بگو، و آدم چنان كرد و ابليس فرار كرد و اين عمل را تا چهار روز انجام داد و جبرئيل بعد از آن به آدم گفت: