67كه مكانت و جايگاهى والا در نزد خدا دارد و در حادثۀ عاشورا، جانفشانى‌هايش، حيرت‌آور و بسيار درس آموز است كه در آن روز، ايمان، بصيرت والا، وفادارى و اوج كمالات معرفتى خويش را در پيشگاه الهى و ملائكه و بشريت به نمايش گذاشت و نوعى از جانفشانى را انجام داد كه در تاريخ بى‌نظير است.
عباس بن على (عليهماالسلام) و ديگر برادرانش، حاصل نوع تربيتى هستند كه اين مادر والامقام و صاحب كرامت از خود به يادگار گذاشت و چنان فرزندان رشيدى را تربيت نمود.
اين بانوى فداكار و با كرامت، تمام نيرو و عشق و ايمان خويش را به صحنه آورد و چنان فرزندان صالح و بلند مرتبه‌اى را تربيت نمود كه در حادثه عاشورا، نماد فداكارى، ايثار، شجاعت و از خودگذشتگى بودند، به خصوص يار و علمدار و سپهسالار عاشقان و دلدادگان حسينى در صحنۀ طف؛ يعنى ابو ا لفضل العباس، آن شخصيت عظيم و الهى كه امام سجاد (ع) در حقش فرمود:
«وان لعمي العباس منزلة يغبطه عليها جميع الشهداء والصديقين يوم القيامة» .
1
«همانا براى عمويم عباس، در قيامت، جايگاه و منزلتى دارد كه بر اين جايگاه، تمامى شهيدان روزگار غبطه مى‌خورند و هنگامى كه نگاه امام سجاد (ع) به فرزندان حضرت عباس (ع) افتاد، گريستند و فرمودند:
«رَحِمَ اللهُ الْعَبَّاسَ فَلَقَدْ آثَرَ وَ أَبْلَى وَ فَدَى أَخَاهُ بِنَفْسِهِ حَتَّى قُطِعَتْ يَدَاهُ فَأَبْدَلَ الله - عَزَّ وَ جَلَّ - بِهِمَا جَنَاحَيْنِ يَطِيرُ بِهِمَا مَعَ الْمَلَائِكَةِ فِي الْجَنَّةِ» .
2
«خداوند رحمت كند عمويم عباس را كه ايثار كرد و امتحان خوبى داد و جان خويش را فداى برادرش نمود تا آنكه دستانش قطع گرديد. خداوند به جاى آن دو دست، در قيامت دو بال به او عنايت خواهد فرمود كه با آن دو بال در بهشت پرواز مى‌كند.»
و امام صادق (ع) درباره‌اش فرمود:
«كان عمّنا العباس نافذ البصيرة سلب الايمان» .
3
«عموى ما عباس، داراى بصيرتى ژرف و ايمانى استوار بود.»
و از همۀ اينها گوياتر، جمله‌اى است كه امام حسين (ع) ، پس از شهادت حضرت ابوالفضل (ع) ايراد كردند:
«الْآنَ انْكَسَرَ ظَهْرِي وَ انْقَطَعَ رَجَائِي» ؛
4
«برادرم! الآن كمرم شكست و اميدم قطع گرديد.»