341. آيۀ 48 سورۀ فرقان (وَ أَنْزَلْنٰا مِنَ اَلسَّمٰاءِ مٰاءً طَهُوراً) كه شامل آب دريا نيز شده و اسم آب بر آن صادق است.

2. آيۀ 43 سورۀ نساء (فَلَمْ تَجِدُوا مٰاءً فَتَيَمَّمُوا صَعِيداً) كه شرط تيمم را عدم وجود آب دانسته است.

همچنين سنت و روش پيامبر اعظم مؤيد اين گفتار مى باشد. ¹

مسح صورت و دست ها با يخ يا برف

كسى كه وضو مى گيرد، اگر صورت و دست ها را با يخ مسح كند؛ يعنى يخ را بر روى مواضع وضو بكشد، به طورى كه رطوبت سرايت كند و صورت و دست ها خيس شود؛ مانند حالتى كه روغن مالى مى كند، وضوى او صحيح است و اگر غير از اين روش باشد وضو مجزى و مكفى نيست.

البته شافعى چنين وضويى را مجزى نمى د اند. ²

دليل اماميه بر اين مطلب، آيۀ شريفۀ (فَاغْسِلُوا وُجُوهَكُمْ وَ أَيْدِيَكُمْ إِلَى اَلْمَرٰافِقِ) ³است كه در آيه، امر به غَسل ( \ شستن) شده است. اگر مسماى غَسل، هرچند خفيف و كم، صورت بگيرد وضو صحيح است. ⁴

وضو با آب گرم

آبى كه با آتش گرم شده، به عقيدۀ همۀ فقها مى توان با آن وضو ساخت، هر چند مجاهد اين فعل را مكروه شمرده است.

اما آبى كه به واسطه گرماى خورشيد گرم شده، به اتفاق همه فقها، وضو با آن مكروه است. ⁵

وضو با مايعاتى غير از آب

وضو با مايعاتى غير از آب، از ديدگاه جميع فقها جايز نيست و چنين وضويى باطل است. در اين ميان، أصم آن را جايز دانسته ⁶و برخى از علماى اماميه وضو با گلاب را صحيح مى د انند.

دليل اماميه بر اين سخن، آيۀ شريفه است كه هنگام نداشتن آب مطلق، مكلّف را به تيمم رجوع داده و وظيفه را تيمّم با خاك و آنچه تيمّم بر آن صحيح است، مى د اند. ⁷