31«و أَكثَرِ التَّبَسُّمَ فِي وُجوهِهِم» ؛ 1«و در روى آنان تبسم زياد داشته باش.»
از آداب اجتماعى، كه بزرگان هم خود به آن عمل كرده و هم ديگران را تشويق ميكنند، اين است كه انسان هميشه متبسّم و خنده رو باشد و با مردم با چهره‌اى باز و بشاش برخورد كند. پيامبر اعظم (ص) همواره تبسم بر لب داشتند و نيز جناب خضر به حضرت عيسى سفارش مى‌كند: «كُن بشَّاشاً وَ لاَ تَكُن عَبَّاساً» ؛ «گشاده‌رو باش و ترش‌رو مباش.» چهرۀ خندان سبب جلب محبت و دوستى مى‌شود و چهرۀ خندان خستگى سفر را برطرف مى‌سازد.
حضرت مى‌فرمايد: «ايمان مؤمن كامل نمى‌شود مگر داراى صد و سه خصلت باشد؛ از جملۀ آنها بشاش و خنده‌رو بودن است.» 2
و نيز على (ع) فرمود: «گشاده‌رويى موجب دوام دوستى است.» 3
19. بخشندگى
«وَ كُنْ كَرِيماً عَلَى زَادِكَ» ؛ 4«در زاد و توشه‌ات نسبت به آنان بخشنده باش.»
و نيز در صحيحۀ معاويۀ بن عمار از امام صادق (ع) نقل شده كه فرمود:
«وَ تَسْخُو نَفْسكَ» از آنچه به همراه دارى به همسفرانت ببخش چرا كه
«لَذَّة الْكِرَامِ فِي الإطعَامِ وَ لَذَّة اللِّئَامِ فِي الطَّعَامِ» ؛ «لذت افراد بزرگوار در خوراندن و لذت افراد پست در خوردن است.»
امير مؤمنان (ع) اطعام را موجب تقويت شمرده، مى‌فرمايند:
«قُوتُ الأجسَامِ الطَّعَامِ وَ قُوتُ الأروَاحِ الإطعَام» 5.