32
20. پذيرش دعوت
«وَ إِذَا دَعَوْكَ فَأَجِبْهُم» 1. «اگر تو را دعوت كردند قبول كن.»
ادب اقتضا مىكند كه اگر همسفران به امرى دعوتت كردند، اجابت كنى و از ردّ احسان بپرهيزى. در كتاب آداب معاشرت آمده است:
«لا يردّ الإحسان إلاّ الحِمَار» .
21- حل مشكلات همسفران
«وَ اِذا اِستعانوكَ فَاَعنِهُمْ» ؛ 2. «و اگر از تو يارى خواستند، كمكشان كن.»
گاهى پيش مىآيد كه همسفران به كمك تو نياز دارند و چه بسا از ديگرى ساخته نباشد، در چنين مواردى بايد با كمال ميل و روى باز، در حد توان در رفع مشكلات آنها بكوشى. در روايات براى برآوردن حاجتِ ديگران، فوقالعاده سفارش و تأكيد شده و ثواب عظيمى براى آن بيان گرديده است. غواص درياى حديثشناسى، محدث نورى در برآوردن حاجات مؤمنان همت عجيبى داشت! وقتى از راز مطلب پرسيدند فرمود: در ميان مستحبات، پاداش هيچ عملى بهزيارت سيدالشهدا نمىرسد، اما در عين حال در حديثى ديدم كه پاداش برآوردن حاجت مؤمن از زيارت سيدالشهدا بالاتر است.
در روايتِ تنبه آفرينِ ديگرى، يكى از ياران امام باقر (ع) گويد: به امام (ع) گفتم: فدايت شوم! همانا شيعه نزد ما فراوان است! فرمود: آيا ثروتمندان به مستمندان كمك مىكنند؟ آيا نيكوكار از بدكار مىگذرد؟ آيا با هم برابرى و مساوات دارند؟ گفتم: نه. فرمود:
«لَيسَ هَؤُلاءِ شِيعَة الشِّيعَة مَنْ يفْعَلُ هَذَا» ؛ 3. «اينها شيعه نيستند. شيعه كسى است كه اين چنين عمل كند!»
جميل گويد: «از امام صادق (ع) شنيدم كه فرمود: مؤمنان خدمتگزار يكديگرند. پرسيدم: چگونه؟ فرمود: يعنى براى هم فايده دارند و بعضى بر بعضى سود ميرسانند. . .» 4