37و مبحث ما نيز مانند ساير مباحثى است كه ائمه تصريح كرده‌اندكه به خاطر حفظ خود و كيان تشيع، ما را به اختلاف انداخته‌اند (و سبب صدور روايات متعارض شده‌اند.) بنابراين، رعايت قاعده در شناخت روايات مخالف با اهل سنت از موافق، جاى هيچ شبهه‌اى را در انحصار حكم بر طبق نظر مرحوم صدوق؛ يعنى تعين قصر باقى نمى‌گذارد. 1
اشكالات تقيه‌اى شمردنِ روايات اتمام
اشكال نخست: بعضى از روايات، 2بر اين مورد حمل نمى شوند؛ يعنى رواياتى‌كه تمام خواندن را از امور مخذور و مخزون علم الهى شمرده‌اند، قابل حمل بر تقيه نيستند؛ چرا كه وجهى ندارد كه اگر اتمام از روى تقيه صادر شده؛ ائمه (عليهم السلام) آن را از مخزون در علم الهى معرفى كنند.
اشكال دوم: اگر تمام خواندن از روى تقيه باشد؛ لازم بود ائمه (عليهم السلام) در پاسخ پرسش اصحاب از حكم مسافر در اين اماكن، اينگونه مى‌فرمودند: «مخفيانه دو ركعت خوانده، سلام بده و براى اين‌كه آشكار نشود شكسته خوانده‌اى، دو ركعتِ ديگر هم بخوان.»
اشكال سوم: روشن است كه مسجد كوفه و حائر حسينى از مشاهد خاص شيعه است؛ حال چگونه مى‌توان گفت كه مراد از امر به اتمام در اين دو مكان، امر به تخيير نيز هست، و در اينجا حمل بر تقيه مى‌شود؟ ! 3
پاسخ مرحوم بهبهانى به اشكال سوم
درست است‌كه مسجد كوفه و حائر حسينى از مشاهد خاص شيعه به شمار مى‌آيد ليكن تفاوتى ميان آن دو و مكه و مدينه نيست؛ چرا كه دركتب عامه و خاصه، از پيامبر خدا (ص) و ائمۀ اطهار (عليهم السلام) روايات بسيارى در فضيلت مسجد كوفه و نماز خواندن در آن و زيارت اباعبدالله الحسين (ع) وارد شده است؛ 4بنابراين، اهل سنت نيز در اين اماكن تجمع كرده و آمد و شد داشته و دارند. روشن است كه اگر اين