51نگردد و اگر بنام خيرات ذبح مى كنند مجاز است و به اين مفاد عبارات شايان دقت نبشته، اشتر را آزاد مى كردند تا كسانيكه اشتران رها شده را در هر منزل دريابند، بنام حامل خرقه معظمه تصاحب و تصديق نمايند و در هر يك منزل بعد از برداشتن خرقۀ معظمه، جاى آن را سنگ چينى كرده بيرق مى افراشتند تا به آن حصه زمين كس قدم نگذارد.» 1
در ميان راه از بدخشان تا قندهار، خرقه را مدتى در كابل قرار دادند و محل قرار دادن آن تاكنون زيارتگاهى است كه دربارۀ آن، در ادامه سخن خواهد رفت. محمل خرقه، با عزّت و احترام كامل، از راه شهرهاى ميدان، وردك، غزنه، مقر، قلات شهر صفا به قندهار رسيد و به تخمين مؤلف «تاريخ خرقۀ شريفۀ قندهار» ، در ربيع الاول سال 1182ق. وارد شهر گرديد. اين خرقه در آغاز در «زاره مسجد» كه در سال 1172ق. به دستور احمدشاه ساخته شده بود، به امانت گذاشته شد و تا سال 1190ق. نيز در همانجا بود. 2
در «سراج التواريخ» آمده است:
«در مدتى كه خرقۀ نبوى به طور موقت در كابل نگهدارى مى شد، به دستور احمد شاه، گنبد بزرگ و باشكوهى در قندهار بنا شد تا احمد شاه پس از مرگ در سردابۀ آن دفن شود و خرقه نيز در جايگاه ويژه اى در طبقۀ اول نهاده شود. پس از وفات احمد شاه، او را در قبر وى، در طبقۀ زيرين آرامگاه دفن كردند، اما خرقه را - گويا به علت مخالفت علما - به آنجا منتقل نكردند.» 3
به روايت صاحب «تاريخ خرقۀ شريفۀ قندهار» :
«ساخت گنبد قبر احمد شاه و جايگاه خرقه، پس از ورود خرقه به قندهار آغاز شد و بنا بود تا اين گنبد به بهترين شيوۀ معمارى ساخته شود. اما به علت وفات احمد شاه در 1186ق. و با توجه به عدم تكميل بناى گنبد تا اين تاريخ، خرقه همچنان در مسجد زره جامع باقى ماند. تيمورشاه (حك: 1207 - 1186) فرزند احمد شاه، هم زمان با تكميل گنبد آرامگاه پدر خود، عمارت جداگانه اى با مسجد و محوطه وسيع براى نگهدارى خرقه در كنار اين گنبد ساخت و پس از تكميل آن در سال 1190ق. خرقه را از مسجد زره جامع به جايگاه مخصوص آن منتقل كرد و خرقه تاكنون در اين بنا نگهدارى مى شود.»
4