19
10. لباس احرام:
احرام، بيرون آوردنِ آگاهانۀ لباس ريا، نفاق و ورود در شبههها 1و پوشيدن آگاهانه و اختيارى كفن است؛ يعنى جامه‌اى كه در ابتداى سفر به سوى خدا به تن دارد.
مرحوم ملكى مى‌نويسد: «انسان بايد به نيت خارج شدن از هر چه خلاف رضايت پروردگار است، لباسها را از تن به در آورد و لباس احرام را به نيت پوشيدنِ بهترين لباسها كه لباس تقواست به تن كند و هنگام ديدن لباس احرام كفن خود را كه بزودى در ميان آن قرار مى‌گيرد، بهياد آورد.» 2
11. تلبيه:
حاجى وقتى همۀ تعلقات را از خود دور كرد و با احرام تنها لباس طاعت او را پوشيد و با لباس احرام همۀ نشانها، خط ها و رنگها را به كنارى گذاشت و فقط رنگ و نشان او را پذيرا شد، آماده مى‌شود تا دعوت او را لبيك گويد؛ چرا كه او بوده كه ما را خوانده و صدا كرده است.
ملكى تبريزى \ نوشته است: «احرام و لبيك گفتن به منزلۀ پاسخ به خداوند است؛ زيرا او با زبان دوست خود حضرت ابراهيم ما را به اين عمل دعوت نموده است. 3بههمين جهت بايد در اين هنگام از رد شدن بترسيم و به قبول اميدوار باشيم و به ياد داشته باشيمكه از امام سجاد (ع) نقل شده است كه هنگام احرام و لبيك گفتن غش كردند و هنگامى كه از علت آن پرسيدند، فرمود: ترسيدم بگويند:
«لاَ لَبَّيْكَ وَ لاَ سَعْدَيْك» ؛ جوابى ندارى و با تو كارى نداريم. 4روايت شده است: «كسى كه بدون حلاليت طلبيدن حج كرده و لبيك بگويد، خداوند - عزّوجلّ - مى‌فرمايد: جوابى ندارى و با توكارى نداريم.» 5و نيز روز قيامت و محاسبه اعمال را در نظر بياورد.
12. ورود به حرم:
حاجى بايد با اظهار خشوع و خوارى و سرافكندگى همراه با مستى محبت و هيجان و شوق وارد حرم شود و با نگاه هيبت و محبت به راه هاى مكه و خانه هاى آن به خصوص خانۀ كعبه نگريسته و درعين حال جهت محبت را تقويت نمايد و بسيار بگويد:
«سُبْحَانَ اللهِ