18
9. رعايت اميرالحاج:
«كَادَ أَن يَكُونَ إجمَاعاً»
1
كعبه يك سنگ نشانى است كه ره گم نشود
حاجى احرام دگر بند، ببين يار كجاست
حضرت مهدى (ع) روح حج و رمز تماميت آن است. حج با ياد او طواف دل و بى ياد او طواف گِل است. 2مكه بىحضور حضرت مهدى (عج) بازار عكاظى بيش نيست و كعبه بىعطر حضور او بتكدهاى را مىماند كه توليت آن را مىتوان در يك شب نشينى مستانه در ازاى مشكى شراب معاوضه كرد. 3كاروانسالار قبيلۀ قبله، با حضور هر سالۀ خود در مراسم پر شكوه حج آن را روحى تازه مىدمد13 و با شميم شهادت خود در منا و عرفات، منتظران را در معرض نسيم رحمت خاص الهى قرار مىدهد و ياد و خاطرۀ آن را بر آنان جاودانه مىسازد. مگر مىشود امت در يك جا اجتماع كنند ولى امام در آنجا حضور نيابد؟ !
مرحوم ملكى شناخت امام زمان (ع) را مهمترين و واجب ترين امر بر حاجى مىداند كه بدون آن نمىتوان به سوى خدا سير نمود، اين مطلب را از ضروريات مىداند و معتقد است كه در اين راه به هيچ چيزى مانند اين مطلب سفارش نشده است؛ 4زيرا كسى كه از فرمانده كاروان عقب افتد، راه به جايى نبرده و هلاك شده و وارد بر حزب شيطان مىشود. وى در ادامه مىگويد:
«به طور كلى معرفت امام و ولايت او از شرايط صحت و قبول عمل است. بنابراين، اگر بندهاى تمام عمر را روزه بگيرد و در اين مدت مشغول نماز، عبادت و حج باشد و تمام دارايياش را صدقه بدهد، ولى امام زمانش را نشناسد يا ولايت او را نداشته باشد و اين اعمال به راهنمايى او نباشد، از او قبول نخواهد شد.» 5