34«هنگامى‌كه خبر شهادت امام و يارانش؛ از جمله دو تن از پسران عبدالله بن جعفر به مدينه رسيد، ابو السلاسل، غلام او، آزرده خاطر شد و گفت: آنچه به روز ما آورد كسى جز حسين نبود! عبدالله بن جعفر برآشفت و بر او كفش پرتاب كرد و پس از توهينى به او، چنين گفت:

«أَ لِلْحُسَيْنِ تَقُولُ هَذَا وَ اللَّهِ لَوْ شَهِدْتُهُ لأَحْبَبْتُ أَنْ لاَ أُفَارِقَهُ حَتَّى أُقْتَلَ مَعَهُ. . . أَنَّهُمَا أُصِيبَا مَعَ أَخِي وَ ابْنِ عَمِّي مُوَاسِيَيْنِ لَهُ صَابِرَيْنِ مَعَه» . ¹

«آيا در بارة حسين چنين سخن مى‌گويى؟ به خدا سوگند اگر همراه او رفته و در ركابش بودم، هرگز از او جدا نمى‌شدم تا اين‌كه كشته شوم. . . به‌خدا قسم آنچه مصيبت فرزندانم را بر من آسان مى‌كند اين است كه آن‌ها (فرزندانم) ، به‌جاى من ملازمت ركاب جستند و با برادرم و پسر عمويم حسين مواسات كردند و جان خود را در راه او دادند.»

4. روايتگري روشن انديش

عبدالله بن جعفر، در سلسله راويان پيامبر و امامانى است كه در كنارشان بوده؛ اكنون به نمونه‌هايى از آن‌ها اشاره مى‌كنيم:

1. «عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ جَعْفَرٍ قَالَ: سَمِعتُ رَسُولَ اللهِ (ص) يَقُولُ: الصَّدَقَةُ تُطْفِئُ غَضَبَ الرَّبّ. رَوَاهُ الطَّبَرَانِي فِي الأَوسَط فِي حَدِيثٍ طَوِيلٍ. . .» . ²

«از عبدالله بن جعفر نقل شده كه گفت: از پيامبرخدا (ص) شنيدم كه فرمود: صدقه، غضب پروردگار را فرو مى‌نشاند. طبرانى در مجموعة خود - اوسط - اين روايت را در حديثى طولانى آورده است.»

2. «عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ جَعْفَرٍ قَالَ: لَمَّا تُوُفِّيَ أَبُو طَالِبٍ خَرَجَ النَّبِيُّ - صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِه وَ سَلَّم - إِلَى الطَّائِفِ مَاشِياً عَلَى قَدَمَيهِ يَدْعُوهُمْ إِلَى الإِسْلاَمِ فَلَمْ يُجِيبُوه فَانْصَرَف فَأتى ظِلَّ شَجَرةٍ فَصَلَّى رَكْعَتَيْنِ ثُمَّ قَالَ: اللَّهُمَّ إِنِّي أَشْكُو إِلَيْكَ مِنْ ضَعْفِ قُوَّتِي وَ هَوَانِي عَلَى النَّاسِ أَرْحَمَ الرَّاحِمِين َ أَنْتَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِين. . .» . ³

«از عبدالله بن جعفر نقل شده كه چون ابوطالب وفات يافت، پيامبر (ص) با