33«او از اصحاب پيامبر (ص) بود. . . و رواياتى را از پيامبر (ص) نقل و روايت كرده است.»
شيخ طوسى، افزون بر اين‌كه وى را جزو ياران پيامبر شمرده، در رديف صحابة امير مؤمنان، على (عليه السلام) و نيز امام حسن مجتبى (عليه السلام) هم آورده است.» 1ولى عجيب است كه نام آن گرامى را چرا در رديف اصحاب حسين بن على (عليهم السلام) كه همة هستى خويش و خاندانش را در راه آرمان‌هاى او فدا كرد، نياورده است.
مامقانى در اين‌باره مى‌نويسد: «هنوز پى‌نبرده‌ام كه چرا شيخ طوسى از آوردن نام عبدالله، در رديف ياران امام حسين (عليه السلام) خوددارى كرده است! در حالى‌كه او از ياران امام حسين (عليه السلام) بود و با فرستادن فرزندانش عون و محمد، كه در كربلا به شهادت رسيدند، با امام حسين (عليه السلام) مواسات كرد و به خاطر عذرى كه داشت، خودش نتوانست در كربلا حضور يابد.» 2
3. فرزند، همسر و پدر شهيدان
عبدالله بن جعفر از چند جهت، با شهداى بزرگى نسبت دارد.
پدرش جعفر بن ابى‌طالب، ملقّب به «ذوالجناحين» و مشهور به «طيار» پس از مراجعت از حبشه، در كنار پيامبر (ص) بود تا اين‌كه در غزوة موته، پرچم سپاه اسلام را به دست گرفت. حتى وقتى دو دست او در اين جنگ از تن جدا شد، همچنان مى‌كوشيد پرچم را حفظ كند كه در همين حال به شهادت رسيد. پيامبرخدا (ص) درباره‌اش فرمودند: «او در بهشت با فرشتگان به هر جا كه بخواهد پرواز مى‌كند.» 3
فرزندانش، عنون، عبدالله و محمد، در كربلا به شهادت رسيدند.
همسرش، زينب كبرى، عقيلة بنى‌هاشم، عالمه، معلّمه، و محدّثة بزرگ، يار برادر كه در حادثة كربلا، نيمه مكمّل آن حادثه بود، در واقع بر اثر آن محنتهاى جانگداز به شهادت رسيد.
آرى آن گرامى، فرزند، همسر و پدر شهيدان است كه همواره روح حماسى و بزرگش از چنين ره‌آورد گران و سنگين مملو بود. او پس از حادثة عاشورا، به دليل عشق وافرى كه به خاندان عصمت و طهارت داشت، مرثيه‌ها سرود و جلسات ندبه براى شهداى كربلا ترتيب داد.