45فرزندان خدا مى‌شمردند. 1به نظر مى‌رسد، يهوديان كه خود چرخانندۀ زندگى اقتصادى و مالى در مدينه بودند، از اين‌كه مى‌ديدند با افزايش مهاجرين به مدينه، كه درميان آنان مردان بزرگى از اقتصاد و بازرگانى قريش و ثقيف وجود داشت، محوريت چرخانندگى در مدينه را از دست مى‌دهند، دچار ترس و واهمه گرديدند. آنان هنگامى‌كه احساس كردند پس از پيروزى جنگى و سياسى در روز بدر، قدرت اجتماعى مهاجرين افزايش مى‌يابد، واهمۀ بيشترى به دل راه دادند. از اين رو، در موقعيت‌هاى بعدى، اقدام به نقض عهد و پيمانى كردندكه ميان آنان و پيامبر خدا (ص) وجود داشت. 2يهوديان بدين وسيله قصد آن داشتند كه آن مركز را سست گردانيده و وضعيت آرام و رو به استحكام آن را، از راه به‌وجود آوردنِ شك و ترديد در جامعۀ مدينه، متزلزل سازند. در اين راستا، روش پيامبر (ص) چنين بود كه تا شخصى دشمنى خود را آشكار نساخته باشد، با او از در مخالفت درنيايد. از اين رو، حضرت راه نرم‌خويى و ملايمت را در برابر يهوديان در پيش‌گرفت و آنان را با گواه‌هاى خودشان و نيز اشاره به‌آنچه كه در كتابشان دربارۀ پيامبرى محمد (ص) آمده بود، به سوى خداوند دعوت مى‌نمود، 3تا آنجا كه خود در عبادت‌خانه‌هاى آنان، كه «مدراس» ناميده مى‌شد، حضور پيدا كرد و يهوديان را به سوى پروردگار دعوت‌نمود و به‌وسيلۀ آنچه كه در كتابشان وجود داشت، آنان را به گواهى مى‌گرفت. 4ليكن يهوديان همچنان درگناه و كژراهى باقى ماندند، تا آنجا كه خطر آنان، زندگى پيامبر خدا (ص) را مورد تهديد قرار داد؛ به‌طورى‌كه ياران پيامبر (ص) از بيم صدمه رسانيدن به حضرتش، او را در حركت كردن شبانه در مدينه تنها نمى‌گذاردند. 5دشمنى آنان از تعدّى به پيامبر خدا (ص) گذشت و مسلمانان را نيز در برگرفت، تا آنجاكه مسلمانان را آشكارا مورد اهانت قرار مى‌دادند. 6آنان در اين حركت‌هاى پرخاش‌كننده، عبدالله‌بن اُبى را پشتوانۀ نيرومند خويش به‌شمار مى‌آوردند. 7از سوى ديگر آنان شجاعت وى را در ميان قبايل يهود، زبان‌زد قرار مى‌دادند. 8اما تجربه و شناخت پيامبر (ص) او را واداشت كه با شتاب، مانع از پيشرفت مقصود آنان شود. بنابراين، بنى‌قينقاع را غافلگير ساخت و آنان را به محاصره درآورد و چيزى نمانده بود كه آنان را در ازاى خيانت و نقض عهد و پيمانشان، قتل‌عام نمايد. 9ليكن وضعيت چنين اقتضا كرد كه آن حضرت فرمان به تبعيد ايشان به سوى شام صادر كند و سرانجام يهوديان بنى‌قينقاع در اذرعات 10فرود آمدند. آنان مجبور شدند زنان و فرزندان خود را به همراه برده و ثروت و نيز سلاح‌هاى خويش را در اختيار پيامبر (ص) قرار دهند.
پيامبر خدا (ص) اجراى حكم يادشده دربارۀ يهوديان را، پس از آگاهى از حقيقت دشمنى‌هاى يهود از سوى پروردگار، به مرحلۀ