44آن نمازبگزارد، پس حضرتش بيت‌المقدس را برگزيد تا از اين راه، دل اهل كتاب را به‌دست آورد.» 1بيت‌المقدس شانزده ماه، قبلۀ پيامبر خدا (ص) بود و به هنگام نماز صورتش را رو به سوى آسمان مى‌نمود، تا اين‌كه پروردگار صورت او را رو به‌سوى بيت‌الحرام گردانيد. 2. 3برخى معتقدند كه انتخاب بيت‌المقدس به‌عنوان قبله‌گاه، پس از هجرت به مدينه، به فرمان پروردگار بود. 4پيش از آن گروهى از مسلمانان، در روزهاى نخستين پس از هجرت، رو به سوى كعبه شدن هنگام نماز را والاتر مى‌پنداشتند.
در روايتى ازكعب‌بن مالك آمده است: «ما به همراه حاجيان قوم خود، رو به سوى حج و نماز گزارديم و دستوراتى آموختيم، و براءبن معرور، بزرگ و سرور ما نيز همراهمان بود. او گفت: به خداوند سوگند، ديدم كه اين خانه؛ يعنى كعبه را در پشت سر خود قرار ندهم و به سوى آن نماز گزارم. گفت: پس پاسخ داديم: به خدا سوگند پيامبر ما به ما چنين دستورى را نداده است. او به سوى شام نماز مى‌گزارد و قصد آن نداريم كه با او مخالفتى كنيم. كعب ادامه مى‌دهد: پس هرگاه هنگام نماز مى‌شد، ما رو به سوى شام نماز مى‌گزارديم و او رو به سوى كعبه مى‌نمود. 5ليكن دل‌هاى روحانيان يهود پر از دشمنى و حسد و كينه بود؛ زيرا پروردگار با انتخاب پيامبرى از عرب، آنان را در جايگاه ويژه‌اى قرار داده بود 6در حالى‌كه يهوديان خود را