10بايد براى خدا باشد و در به‌جاآوردنِ‌ِ اعمال و مراسم حج و عمره، جز تقرُّبِ به خدا، نبايد انگيزۀ ديگرى در كار باشد و تمام اعمال بايد به خاطر خدا انجام گيرد نه براى تظاهر و ريا؛ زيرا قرآن هم بدين نكته اشاره كرده است: وَأَتِمُّوا الْحَجَّ وَالْعُمْرَةَ لِلَّهِ. . . . 1كلمۀ «للهِ» در اين آيه، حايز اهميت است. انجامِ حج بايد خالصاً مُخلصاً لِوَجه الله باشد. عربِ پيش از اسلام، مطابقِ عُرف و عادتِ خود، حج به‌جا مى‌آورد ولى نه براى خدا، بلكه انجام حج در عرب پيش از اسلام، براى تظاهر و فخر فروشى و برآوردن نيازهاى يكديگر و حضور در بازارها و اجتماعات، به جهتِ مصالحِ مادى و شخصى بود. قصد قربتِ به خدا در آن نبود. ليكن اسلام هدف را تغيير داد و حقيقت حج را تبيين كرد و به شيوۀ ابراهيم (ع) برگردانيد و مسلمانان را به يادگيرى مراسمِ حج تشويق كرد و پيامبر؟ ؟ ؟ گفت: «خُذُوا عَنّى مَنَاسِكَكُمْ» . 2ابوالبَقاء عُكْبَرى، برآن است 3كه كلمۀ «للهِ» در آيۀ مورد بحث، مفعولٌ‌له است و متعلّق به فعل «أَتِمُّوا» .
قرآن مجيد دربخش پايانىِ‌آيۀ الْحَجُّ أَشْهُرٌ مَعْلُوماتٌ. . . 4كه وقت حج را در ماه‌هاى معين دانسته و در دنبالۀ آن بيان كرده كه هركه با احرام و شروع به مناسك حج در آن ماه‌ها، حج را بر خود واجب كند، نبايد با زنان درآميزد و نبايد گناه مرتكب شود و نبايد در حج به جدال برخيزد. نكتۀ جالب توجه در آيۀ مورد بحث (بقره:197) بخش پايانى آيه است