36رياست علمى يافت. قبرش در مدرسۀ ميرزا جعفر است. در سال 1062 در مكّۀ مكرّمه در جُنگ حسين شيرازى، مطلبى علمى به رسم يادگار نوشته است. ¹50 - محمد باقر نيشابورى بن حسين مكى بن محمد على، در مكّۀ مكرّمه سكونت داشته و دو مجلد بزرگ «جامع المقاصد» از پدرش به وى ارث رسيده است. محمد باقر نيشابورى از مجلسى و محمد سراب و سيد على خان دشتكى اجازه داشته است. ²51 - محمد بهاء الدين بن قارى، در مكّۀ مكرّمه كتاب «الإرشاد» شيخ مفيد را نسخه بردارى كرده و بر آن حاشيه زده و فوائد و مقالات علمىِ ديگر را ضميمۀ همان نسخه نگاشته است. ³52 - محمد تقى سرخ‌آبى بن ابراهيم مازندرانى، كتاب «كمال الدين» شيخ صدوق را در مكّۀ مكرّمه نسخه‌بردارى كرده و 11 شوال 1054 بر فراز كوه ابوقبيس، آن را به پايان برده است. ⁴53 - محمدبن حسن صاحب معالم‌بن شهيد ثانى، پنج سال را در مكۀ سپرى كرد و از ميرزا محمد استرآبادى مؤلف كتب رجالى دانش آموخت، سپس به كربلا مراجعت كرد و مدتى را در آن‌جا زيست. او در سال 1024 در نجف اشرف براى بهاءالدين على بن يونس حسينى تفرشى اجازه نوشت و در سال 1025 در كربلا از نگارش كتاب «استقصاء الاعتبار في شرح الاستبصار» فراغت يافت.

وى سپس به مكه مكرّمه بازگشت و سال‌هاى پايانى عمر خود را در آنجا سپرى كرد.

معروف است كه او روزى در طواف كعبه مشرفه بود، شخصى گلى به وى هديه كرد كه نه زمان آن بود و نه از آن منطقه بود. شيخ محمد از او پرسيد: اين گل را از كجا آورده‌اى؟ وى پاسخ داد: از خرابات، و ديگر آن شخص را نديد. ⁵وى در همان‌جا در سال 1030 زندگى را وداع گفته و نزديك قبر حضرت خديجۀ كبرى عليها السلام در قبرستان حجون مدفون شده است. ⁶54 - محمد حسين‌بن مقصود على طالقانى، از سيد نورالدين بن على بن ابى‌الحسن عاملى در منزل وى در مكّۀ مكرّمه اجازه گرفته است. ⁷55 - محمدبن حيدر عاملى حسينى، در سال 1089ه‍. حديثى به يادگار در مجموعۀ محمد باقربن محمد حسين نيشابورى نگاشته، در حالى‌كه در مكّۀ مكرّمه مجاورت گزيده بود. ⁸