35است. وى مقالۀ «مُفَرِّحَة الأنام» سيد زين‌العابدين كاشانى را نيز در كتاب خود گنجانده است. ¹43 - فضل اللّٰه دستغيب‌بن محبّ اللّٰه شيرازى، از شاگردان ميرزا محمد استرآبادى، مؤلف كتب رجالى است. او رجال كبير استاد خود را در زندگانى استاد در مكّۀ مكرّمه استنساخ كرده و 27 رجب 1022 از آن فراغت يافته، سپس با نسخۀ اصل، به قلم مؤلف مقابله كرده و در اواخر شعبان 1022 آن را به پايان برده است. ²احمد بن قاسم شيرازى همۀ كتاب «من لايحضره الفقيه» را نزد وى خوانده و استاد بر آن نسخه بلاغ‌ها نگاشته است. ³44 - قوام الدين محمّد، كتاب «الشواهد المكيّه» نوشتۀ على جبعى را، كه در ردّ كتاب «الفوائد المدنيۀ» استرآبادى است، نسخه بردارى كرده و بر آن حاشيه بسيار زده و هفتم رمضان 1068 از آن فراغت يافته است. ⁴45 - محسن بن محمد مؤمن استرآبادى، شاگرد نورالدين على‌بن على‌بن حسين عاملى (متوفّاى 1068ه‍.) است. استادش براى وى در مكّۀ مكرّمه اجازه‌اى در تاريخ 1051 نگاشته است. وى سپس به مشهد خراسان منتقل شد و در آن‌جا به سال 1089 زندگى را وداع گفت.

گفتنى است كه او به مجلسى اجازه داده است. ⁵46 - محمد امين بن محمد شريف استرآبادى، از پرچمداران اخباريان و مخالف سرسخت اصوليان است و تأليفات متعدد دارد. او ابتدا در مدينۀ منوره مجاورت گزيد و سپس به مكّۀ مكرّمه رفت و در آن‌جا ساكن شد و همان‌جا به سال 1036 در گذشت. به نظر مى‌رسد كتاب «الفوائد المكيّه» را در مكّۀ مكرّمه نوشته است. وى داماد ميرزا محمد استر آبادى، صاحب كتاب‌هاى رجالى بود كه او نيز ساليانى دراز در مكّۀ مكرّمه مجاورت گزيده بود. ⁶محدث قمى وفات وى را در سال 1033ه‍. نوشته است. ⁷47 - محمد امين شدقمى، معاون قاضى مكّۀ مكرّمه بوده است. ⁸48 - محمد امين قمى بن ميرزا جان بن سلطان حسين بن ابى‌طالب نجفى، نسخه‌بردارىِ كتاب «خلاصة الأقوال» علاّمۀ حلّى را براى خود و به خط خود در مكّۀ مكرّمه آغاز كرد و در جمادى الآخرۀ 1009ه‍. از آن فراغت يافت و سپس آن را براى عموم شيعيان وقف كرد. ⁹49 - محمد باقربن محمد مؤمن، محقق سبزوارى، از مجتهدان و حكيمان مشهور و صاحب تأليفات در فقه و حكمت است. او در اصفهان تحصيل كرد و در مشهد سكونت و