20

حج‌كننده وقتى كه تدارك خود را ديد، برنمى‌دارد چيزى و نمى‌گذارد الّا اين‌كه عطا مى‌كند خداوندِ عالم به هريك از آن‌ها ده حسنه و محو مى‌كند از آن، ده سيّئه و بلند مى‌كند از براى او ده درجه

ششم، تطيّب خاطر و اطمينان نفس و خاطر جمعى از وجود محامل كه مشقّت شديد در پيادگى حاصل نشود (و اين مطلبى است مُجرّب؛ چنانكه [ حضرت ] امير عليه السلام مى‌فرمايد: هركه خاطر جمعى داشته باشد به آبى، تشنگى بر او غالب و موذى نشود) .

هفتم، سوار شدن در وقت مراجعت.

هشتم، سوار كردن آن‌هايى كه از پيادگى عاجز شده باشند، از فقراى حجّاج و ضعفاى آن.

نهم، احتمال قطّاع طريق ¹و احتياج به ركوب و مدافعه با آن‌ها.

دهم، حضور اين اسباب و رَواحل ²در مكّه و مشاعر به‌جهت تبرّك نمودن آن‌ها.

يازدهم، اظهار جلالت و نسب و شرافت خود و رفع اتّهام از السنۀ مردم و در اين، حكمت‌هاى بسيار است.

دوازدهم، ظاهر نمودن وفور نعمت‌هاى الهى بر آن جناب: وَ أَمّٰا بِنِعْمَةِ رَبِّكَ فَحَدِّثْ . ³6 - جناب امام حسين عليه السلام حج كرده بيست [ و ] پنج مرتبه پياده؛ با آن‌كه اسبان و شتران خوب، غلامان و خادمان مى‌كشيدند سوار نمى‌شد، ⁴مثل برادرش [ امام ] حسن مجتبى عليه السلام.

در يكى از سفرهاى حجّ آن جناب عليه السلام، پاهاى مباركش ورم نموده، آماس كرد. يكى از مواليانش گفت: كاش سوار شوى كه آماس قدم مباركت ساكن شود. فرمود: هرگز سوار نمى‌شوم، لكن چون نزديكىِ اين منزل مى‌رسيم، مردى سياه‌رنگ پيش روى تو مى‌آيد و روغن با او خواهد شد، او [ آن ] را از وى بخر و [ در ] قيمت مضايقه مكن (يعنى به هر قيمت بفروشد بگير) . گفت: پدر و مادرم فداى تو باد، پيش ما منزلى است كه كسى در آن باشد؟ فرمود: بلى هست. آن مرد پيش از رسيدن به آن منزل پيدا خواهد شد. چون يك ميل ⁵راه رفتند، آن مرد سيه چهره پيدا شد. حضرت عليه السلام به غلام خود فرمود: اين است همان مرد. برو روغن را بخر. چون غلام نزد آن مرد سياه آمد و روغن خواست. گفت: به‌جهتِ كه