143 - به سند معتبر از [ امام ] صادق عليه السلام منقول است كه خدا غرق كرد جميع زمين را در طوفان نوح عليه السلام، مگر خانۀ كعبه، پس از آن روز او را «عتيق» ناميدند كه از غرق شدن آزاد شد.

راوى پرسيد: به آسمان رفت؟ فرمود: نه، ولكن آب به آن نرسيد و از دورش بلند شد. ¹در بعضى از كتب مروى است كه: در طوفان نوح عليه السلام دو جا از روى زمين [ را ] آب نگرفت؛ يكى كعبه و ديگرى مدفن مقدّس امام حسين عليه السلام. ²چنانچه ظالمين [ به ] آل‌محمّد صلى الله عليه و آله، بعد از شهادتش مكرّر به آنجا آب بستند و شخم كردند كه زراعت كنند شايد كه اثر قبر مطهّرِ نور ديدۀ خاتم الأنبيا صلى الله عليه و آله برطرف شود. هر دفعه آب بر دور آنجا حلقه زده، حيران ماند و روى هم بالا آمد. اين‌است كه آن مكان مقدّس را حاير حسينيّه مى‌نامند. ³ط - بناى كعبه

1 - چون ملائكه به خدا ردّ كردند خلافت آدم را، دانستند كه بد كرده‌اند. پشيمان شدند و پناه به عرش بردند و استغفار كردند. پس خدا خواست كه به مثل اين عبادت او را بندگى نمايند. پس خلق فرمود در آسمان چهارم خانه‌اى در برابر عرش كه او [ آن ] را «ضراح» ناميدند و در آسمانِ اوّل خانه‌اى برابر ضراح خلق فرمود كه آن را «معمور» ناميدند. پس خانۀ كعبه را برابر بيت‌المعمور ساخت [ و ] امر نمود آدم را كه طواف كند دور خانۀ كعبه، پس توبۀ او را قبول كرد و اين سنّت جارى شد تا روز قيامت. ⁴2 - از [ امام ] صادق عليه السلام سؤال كردند از ابتداى طواف خانۀ كعبه، فرمود كه: خدا چون خواست آدم را خلق كند، به ملائكه گفت كه: من در زمين مى‌خواهم خليفه‌اى قرار بدهم، پس دو ملك از ملائكه گفت: آيا كسى را خليفه مى‌گردانى كه اِفساد كند در زمين و خون‌ها بريزد؟ پس حجاب‌ها ميان ايشان و نور عظمت الهى، كه پيشتر مشاهده مى‌كردند، به هم رسيد، دانستند كه حق‌تعالى به غضب آمده از گفتار ايشان، پس بسيار ملائكه گفتند كه چه چاره كنيم و چگونه توبه نماييم؟ گفتند: ما از براى شما توبه نمى‌دانيم مگر آن‌كه پناه بريد به عرش، پس پناه به عرش آوردند تا خدا توبۀ ايشان را فرستاد و حجاب‌ها از ميان ايشان و نور الهى برداشته شد.

پس خواست كه به اين روش او را عبادت كنند. پس خانۀ كعبه را در زمين خلق فرمود كه هر روز هفتاد هزار ملك داخل مى‌شوند كه ديگر بر نمى‌گردند تا روز قيامت. ⁵3 - منقول است كه پيوسته فرزندان اسماعيل عليه السلام واليان كعبه بودند و براى مردم، حجّ و