7درآوريد، به قدر ستمى كه به شما رسيده (به عدل با ظلم كافران مقابله كنيد) و از خدا بترسيد كه خدا با پرهيزكاران است.»
مفسّران از اين آيه چنين برداشت كرده‌اند كه: «حُرُمات» جمع حرمت است و چيزى است كه احترام آن لازم و اهانت به آن جايز نيست؛ مانند ماه‌هاى حرام و مسجدالحرام.
بنابراين، معناى آيه اين است كه اگر مشركان حرمت‌ها را هتك كردند و در ماه حرام با مؤمنان جنگيدند يا در حرم و مسجد الحرام به جنگ پرداختند، بر مؤمنان جايز است كه در مقام كارزار برآيند و اين عمل ايشان موجب هتك حرمت نمى‌شود. 1از اين بيان به وضوح پيداست كه ماه‌هاى حرام پيشتر نيز حرام بوده است و مردم به آن ماه‌ها حرمت نهاده و در آن ايام از جنگ دست مى‌كشيدند.
فَإِذَا انْسَلَخَ اْلأَشْهُرُ الْحُرُمُ فَاقْتُلُوا الْمُشْرِكِينَ حَيْثُ وَجَدْتُمُوهُمْ. . . . 2
«پس چون ماه‌هاى حرام درگذشت آنگاه مشركان را هر جا بيابيد به قتل برسانيد.»
و از همه مهم‌تر، آيۀ زير است كه اشاره به تعداد ماه‌ها، از آغاز خلقت مى‌كند:
إِنَّ عِدَّةَ الشُّهُورِ عِنْدَ اللّٰهِ اثْنٰا عَشَرَ شَهْراً فِي كِتٰابِ اللّٰهِ يَوْمَ خَلَقَ السَّمٰاوٰاتِ وَ اْلأَرْضَ مِنْهٰا أَرْبَعَةٌ حُرُمٌ. . .» . 3
«همانا عدد ماه‌هاى سال نزد خدا در كتاب الهى دوازده ماه است، از آن روزى كه خدا آسمان و زمين را بيافريد و از آن ماه‌ها، چهار ماه ماه‌هاى حرام خواهد بود (نزد بيشتر مفسّران چهار ماه ذى قعده و ذى حجه، محرم و رجب) .»
علامۀ طباطبايى در تفسير آيۀ فوق نوشته‌اند:
«اينكه فرمود: «عِدَّةَ الشُّهُورِ» ناظر به ماه‌هاى قمرى است و دليل اين مطلب آن است كه بعد از آن فرموده‌اند: «مِنْهٰا أَرْبَعَةٌ حُرُمٌ» و اين معنا ضرورى و مورد اتفاق است كه اسلام از ماه‌هاى دوازده‌گانه، چهار ماه قمرىِ «ذى‌قعده» ، «ذى‌حجه» ، «محرّم» و «رجب» را حرام دانسته است. ثانياً: فرموده: «عِنْدَ اللّٰهِ» و نيز فرموده: «. . . فِي كِتٰابِ اللّٰهِ يَوْمَ خَلَقَ السَّمٰاوٰاتِ وَ اْلأَرْضَ. . .» ، همۀ اين قيدها