20گفتار ما آيات زير است كه مى‌فرمايد:
وَ سَخَّرَ لَكُمْ مٰا فِي السَّمٰاوٰاتِ وَ مٰا فِي اْلأَرْضِ جَمِيعاً . 1«خداوند هر آن‌چه را كه در آسمان‌ها و زمين است، مسخّر شما گردانيد.»
هُوَ الَّذِي خَلَقَ لَكُمْ مٰا فِي اْلأَرْضِ جَمِيعاً . 2«اوست آن خدايى كه هر آن‌چه در زمين است را براى شما آفريد.»
در اين آيات و نظاير آن‌ها، همه چيز براى انسان است. اما انسان براى خدا و عبادت او آفريده شده است. آن‌جاكه فرمود:
وَ مٰا خَلَقْتُ الْجِنَّ وَ اْلإِنْسَ إِلاّٰ لِيَعْبُدُونِ . 3«و جن و انس را جز براى عبادت نيافريدم.»
بدين جهت، حاجى بالاتر از همه است. و همه چيز براى اوست اما او براى خداست. از اين رو، وقتى محرم مى‌شود، جز خداوند چيزى سزاوار نيل به انسان نمى‌گردد. 4استحمام در حال احرام
محيى‌الدين مى‌گويد: بعضى حمام رفتن در حال احرام را مكروه دانسته‌اند و بعضى جايز. من قائل به جواز هستم؛ زيراكه هيچ يك از كارهاى دنيوىِ انسان، به اندازۀ حمام رفتن، انسان را به ياد آخرت نمى‌اندازد.
حمام علاوه بر خواص بهداشتى كه دارد و موجب تندرستى آدمى مى‌گردد.
بهترين مذَكِّر آدم براى يادآورى احوال قبر و قيامت است.
خارج شدن از لباس در هنگام ورود به حمام، آدمى را به عريانى و تنهايى روزى مى‌اندازد كه وارد قبر مى‌شود. همچنين آن روز كه عريان و تنها از قبر برانگيخته مى‌گردد.
گرمى حمام يادآور حرارت روز حشر است. حمام از حميم است و حميم به حرارت اطلاق مى‌شود. 5از اين رو، استحمام حاجى در حال احرام، از نظر محيى‌الدين جايز است.