41ستونى چهارگوش است از سنگ‌هاى برهم چيده شده، با ملاطى از سيمان كه چهار طرفش باز است. اطراف هر يك از جمرات را مانند حوض و كاسه‌اى بزرگ به ارتفاع 30/1 متر براى جمع شدن سنگ‌ريزه‌ها ساخته‌اند.
جمره به معنى سنگ‌ريزه و يا محل سنگ‌ريزه‌هايى است كه حجاج پرتاب مى‌كنند.
تعداد سنگ‌ريزه‌هايى كه هر حاجى بايد روز اوّل رمى كند، هفت عدد است كه جزئيات و احكام آن در كتاب‌هاى مناسك مراجع عظام به تفصيل بيان شده است.
آنچه اكنون درصدد بيانِ آن هستيم، اصل معناى «رمى جمره» ، «سابقۀ تاريخى» اين عمل و «نقش تربيتى» آن در زندگى و عمل هر زائر است.
دربارۀ رمى جمرات، مشهور است كه حضرت ابراهيم خليل وقتى از طرف خداوند مأمور گشت كه فرزندش اسماعيل را در سرزمين منا قربانى كند، هنگامى كه براى انجام فرمان الهى در آن جا حاضر شد، در سه مكان، شيطان در قياقۀ ناصحى دلسوز بر سر راه او سبز شد و مى‌خواست او را از اين كار باز دارد. اما ابراهيم عليه السلام در هر سه موضع او را رمى كرد. اين نقل، منافات ندارد با مستندات تاريخى ديگرى كه مى‌گويد: اولين كسى كه در اين سرزمين شيطان را رمى كرد حضرت آدم بود. 1و در برخى از نقل‌هاى تاريخى آمده است كه در محل جمرات سه‌گانۀ فعلى، در زمان جاهليت و صدر اسلام بت‌هايى نصب بوده كه آنها را رمى مى‌كرده‌اند. 2هر كدام از موارد سه‌گانۀ فوق مبناى كار رمى و طرد شيطان باشد، درسى است كه هر مسلمانى بايد با تمرين عملى، هم در وجود و هم در ذهن خود، آن را زنده نگه دارد و بداند كه همواره بايد با شيطان در نبرد باشد.
در احكام و كيفيت انجام رمى، آمده است كه: گذشته از قصد قربت و نيت صحيح، با سنگ‌هاى پاك كه هر كدام به منزلۀ تيرى هستند، روبه قبله بايستد با قصد قربت و با گفتن بسم‌اللّٰه و تكبير، هر كدام از سنگ‌ها را پرتاب كنيد. بايد مواظب باشيد كه حتماً سنگ به جمره اصابت كند.
حجاج پس از اطمينان از اصابت سنگ‌هاى خود و انجام اين فريضۀ مقدّس، نسبت به انجام وظيفه احساس آرامش مى‌كنند كه شيطان را رمى كرده‌اند. گرچه اين عمل را چون ساير اعمال از سر تسليم و تعبد انجام مى‌دهند، اما اين روحيۀ بلند