27
12- ميقات نخستين منزل عشق
ميقات مرز عبور از خود به خدا و از خلق به حق و نخستين منزل از منازل عشق معبود است.
احرام و تلبيه در ميقات به منزلۀ «تكبيرة الإحرام» نماز است، يعنى جز خدا را بر خود حرام كردن!
و در حريم الهى وارد شدن، و از لباس تعيّن و تجمّل و انّيّت و انانيت بيرون گشتن.
احرام بستى در رهش از جان گذشتى
احرام حج و عمره با تلبيه محقّق مى‌شود با كلمات مخصوص: «لبّيك ألّلهمّ لبّيك. . .» و تلبيه را روايت مصباح چنين معنا مى‌كند:
«وَ لَبِّ بمعنىٰ اجابة صافية خالصة زاكية لِلّه عزّ و جَلّ في دعوتك متمسّكاً بِالْعروة الْوُثْقىٰ» .
«لبيك بگو! بدين معنا كه خداوند بزرگ را در دعوتى كه فرموده است، اجابت نموده‌اى و از سر صدق و صفا و اخلاص و بدون غلّ و غش پاسخ داده‌اى و به رشتۀ استوار الهى چنگ زده‌اى.
حضرت امام به تناسب تلبيه و احرام با اشاره به راز توحيدى و غايت معرفت كه در اين مقام تعبيه شده، مى‌فرمايد:
«تلبيه‌هاى مكرّر از كسانى حقيقت دارد كه نداى حق را به گوش جان شنيده و به دعوت اللّٰه تعالى به اسم جامع جواب مى‌دهند. مسأله، مسألۀ حضور در محضر است و مشاهدۀ جمال محبوب، گويى گوينده از خود در اين محضر بى‌خود شده و جواب دعوت را تكرار مى‌كند و دنبالۀ آن سلب شريك به معناى مطلق مى‌نمايد كه اهل‌اللّٰه مى‌دانند، نه شريك در الوهيت فقط، گرچه سلب شريك در آن نيز شامل همۀ مراتب تا فناى عالم در نظر اهل معرفت است و حاوى جميع فقرات احتياطى و استحبابى است؛ مثل «الحمد لك والنعمة لك» و حمد را اختصاص مى‌دهد به ذات مقدس. همچنين نعمت و هر نعمتى كه در جهان هستى تحقق يابد؛ حمد خدا و نعمت خداست، بدون شريك و