41علاوه بر اينها اين كه: عبادتِ حجّ لازم دارد اجتماع اهل عالم را در موضعى كه مكرّر نزول وحى در آنجا شده بعد از اين روح القدس كه ناموس اكبر است به آنجا فرود آمده و ملائكۀ مقرّبين به آنجا آمد و شد نموده‌اند و به خدمت رسول اعظم رسيده‌اند. و سابق بر آن منزل خليل ربّ جليل بوده و ملائكۀ ملكوت در آنجا بر او نزول كرده‌اند. بلكه آن مكان مقدّس سرزمينى است كه: پيوسته منزلگاه خيل انبيا از آدم تا خاتم، و هميشه مهبط وحى و محلّ نزول كرّوبيان بوده. و در آنجا سيّد انبيا متولّد گشته و قدم همايون او و ساير انبيا به اكثر آن سرزمين رسيده. و خداوند ذوالجلال آن را خانه خود ناميده؛ و به جهت عبادت و تخفيف گناه بندگان خود بر پاى داشته، و اطراف و حوالى حرمخانۀ خود و حرمگاه آن قرار داده. و عرفات را مثل ميدانى در ابتداى حرمخانه خود كرده. و اذيّت حيوانات را و كندن درختان و نباتات را به جهت اكرام خانه خود در آنجا حرام نموده. و آن را به طريق پايتخت پادشاهان مقرّر فرموده، كه زيارت كنندگان، از راههاى دور، و ولايات بعيده، ژوليده مو و غبار آلوده، قصد آنجا كنند تا تواضع از براى صاحب خانه خود نموده باشند؛ با اعتراف ايشان كه او منزّه از زمان و مكان است.
و شكّى نيست كه: اجتماع در چنين موضعى مكرّم با وجود اينكه باعث حصول الفت و مصاحبت مردمان و رسيدن به خدمت خوبان كه از اطراف عالم به جهت حجّ مى‌آيند و سرعت اجابت دعوات است، موجب ياد آمدن پيغمبر - صلّى اللّٰه عليه و آله - و بزرگى او و سعى و اهتمام او در ترويج دين الهى و نشر احكام خدايى مى‌شود. و اين سبب رقّت قلب، و صفاى نفس مى‌گردد.
فصل دوم: امورى كه هنگام توجّه به حجّ بايد مراعات شود
كسى كه ارادۀ حجّ مى‌كند، در وقت توجّه به جانب حجّ، مراعات چند