46امام صادق - عليه‌السلام - نيز در مقام پاسخ از پرسشى در بارۀ هَدْى سوق، فرمود:
«كل ثلثا واهدثلثا و تصدق بثلث» .9
«يك سوم از آن را خود مصرف نما و يك سوم را هديه كن و قسم سوّم را به فقيران و مستمندان بده» .
فتاواى فقهيان نيز با متون فقهى و احاديث كاملاً مطابقت دارد.
آنچه از منابع فقهى بدست مى‌آيد اين است كه: «گوشتهاى قربانى بايد مورد تغذيه و استفاده قرار گير دو ذرّه‌اى از آن هدر نرود» .
همه مى‌دانيم كه در روز عيد قربان به تعداد هر زائر خانۀ خدا يك حيوان قربانى مى‌شود (چه شتر چه گوسفند) ، و اين قربانيها كه فراوان نيز هستند، تقريباً همۀ آنها بجز اندكى بهدر رفته و به وسيله ابزار و وسايل ماشينى روز، زير خاك مدفون مى‌شوند كه اين عمل با آنچه كه خدا و رسول او و اوصيا در اين زمينه فرموده‌اند، منافات دارد. به بيان ديگر از بين بردن گوشتهاى قربانى بدون ترديد با ملاك منصوص فقهى متنافى است؛ بنابراين لازم است راههائى را كه براى بهره‌گيرى و تغذيه از آنها براى فقيران وجود دارد مورد بررسى قرار داد تا بتوان از اين مواد غذايى متراكم، به نفع فقرا و مستمندان و بيچارگان استفاده كرد.
نظر شيخ طوسى - ره -
شيخ طوسى مى‌فرمايد: اخراج گوشت قربانى و بردن آن، اگر مال خودش باشد، غير مجاز و در صورتى كه مال ديگرى باشد جايز است» .10 كه اين سخن و نظر قابل نقد و ردّ است. زيرا:
اولاً - مقصود او از تعبير ياد شده، حرمت اصطلاحى نيست؛ بلكه منظورش كراهت است. دليل ما بر اين حرف، تصريحى است كه شيخ در كتاب استبصار بر كراهتِ بيرون بردن گوشتها از مِنى كرده است.
ثانياً - اين قول منافات دارد با وجود تثليث و سه قسم كردن قربانى كه بر آن اتفاق نظر وجود دارد.