19صورت نتراشيدن مى‌بايست از شانه نمودن آن خوددارى ورزند. لباس‌هاس معمولى را از تن خارج كنند و دو قطعه پارچۀ سفيد و ساده را جايگزين لباس‌هاى متعلق به فرهنگ هاى متمايز خود نمايند؛ يعنى لباس‌هايى كه كج رفتارى‌هايشان در آن پوشش روى داده است. همچنين بايد به يك برنامۀ واحد و يك سرى ارزش‌هاى يكسان متعهد باشند. با متحد الشكل شدن حجاج تمام تفاوت‌ها و تنوع‌ها و يا تبعيض‌ها، در ظاهر نيز رنگ مى‌بازد. بنابراين، به‌كارگيرى فراوان نمادها در اين موسم، در مراحل گوناگون و با پيام‌هاى متنوع، انسان‌ها را به فكر و درون نگرى ترغيب نموده و آگاهى آن‌ها را ارتقا مى‌بخشد.
خداوند دستور مساوات، برادرى و برابرى مى‌دهد و كعبه و مسجد الحرام را نمونۀ بارز برابرى مى‌داند. آنگاه به انسان مى‌گويد: اطراف كعبه طواف كن تا درس مساوات بياموزى. براى اينكه اين تساوى درست ظهور كند، همگان را به سرزمين مساوات خواندند و به طواف در اطراف كعبه‌اى كه براى همگان يكسان است، دعوت كردند. بنابراين، ابتدا دستور داد اطراف كعبه طواف كنيد. سپس فرمود: اينجا جاى برابرى است؛ يعنى بر محور برابرى و برادرى بگرديد (جوادى آملى، ص 63 ، 1376).
در اين باره درويش معتقد است: «تو در ميقات (زمان مُحرِم شدن) با شركت در اين مانور انفرادى، برابرى و برادرى را تمرين مى‌كنى و هنوز قدم در حج نگذاشته‌اى، اين همه تغيير مى‌كنى؛ پس چه رسد به وقتى كه حج را به پايان برده و حاجى شوى!» (درويش، ص33، 1382).
على‌رغم تمام آنچه تاكنون بدان اشاره رفت، زائران بيت الله الحرام هر عبادتى را كه انجام مى‌دهند، راز و رمز بسيارى از آن‌ها برايشان روشن است. نماز، روزه، زكات و ساير عبادات حاوى دستوراتى است كه پى بردن به منافع، معانى و فوائد آن‌ها دشوار نيست. پرهيز از مشتهيات و هماهنگى با مستمندان و منافع طبى و... براى روزه، تعديل ثروت و رسيدگى به طبقۀ پايين اقتصادى براى خمس و زكات و ترك تكبر و نيز ياد خدا در نماز به روشنى قابل درك است؛ اما حج يك سلسله دستورات و مناسكى دارد كه يافتن راز و رمز آن، بسيار سخت است. فهميدن معناى بيتوته در مشعر الحرام، سر تراشيدن بين صفا و مروه و هفت بار رفتن و بازگشتن در مسعا و در بخشى از اين مسافت هروله كردن و... دشوار است. لذا جريان تعبّد در حج، بيش از ساير دستورات دينى است. از پيامبر خدا(ص) نقل شده است كه به هنگام لبيك گفتن به خدا، عرض كرد:
«لَبَّيْكَ بِحَجَّةٍ حَقّاً تَعَبُّداً وَرِقاً»؛ «خدايا! من با رقّيت و عبوديتِ محض، لبيك مى‌گويم و مناسك حج را انجام مى‌دهم.» (جوادى آملى، ص106، 1376).