73ابو حمزه ثمالى مى‌گويد: «على بن الحسين(عليهما السلام) شبانه مقدارى غذا بر دوش خود مى‌نهاد و در تاريكى شب، مخفيانه به فقرا مى‌رساند و مى‌فرمود:
«صَدَقَةُ السِّرِّ تُطْفِئُ غَضَبَ الرَّب»؛
1
«صدقه‌اى كه در نهان داده شود، غضب و خشم الهى را خاموش مى‌سازد.»
سفيان بن عيينه از زهرى نقل مى‌كند، «شبى سرد و بارانى، امام على بن الحسين، زين العابدين(ع) را در يكى از كوچه‌هاى مدينه ديدم كه مقدارى آرد و هيزم بر پشت گرفته و عزم خانۀ تهى دستان دارد. به آن حضرت گفتم: اى پسر فرستادۀ خدا، چه بر پشت دارى؟ فرمود: سفرى در پيش دارم و توشه آن را آماده كرده‌ام و مى‌خواهم در جاى امنى قرارش دهم. عرض كردم: اجازه مى‌دهيد خدمتكارم شما را در اين امر يارى كند؟ فرمود: خير! گفتم: اجازه دهيد خودم شما را كمك نمايم. باز هم فرمود: خير! چيزى را كه خودم مى‌توانم انجام دهم و به كار خودم مى‌آيد، چرا خودم انجامش ندهم. تو را به خدا سوگند مرا تنها بگذار. من تنهايش گذاشتم و آن حضرت، رفتند. بعد كه حضرت را ديدم، پرسيدم: آن، چه سفرى بود؟ فرمود: آن سفر، از نوعى كه تو پنداشتى نبود. سفر آخرت بود و من براى آن جهان، خود را آماده مى‌كردم. با دورى از حرام و بخشش (عفو ديگران) و انجام كارهاى نيك.» 2
فضايل وجودى بى‌شمارى دربارۀ امام سجاد(ع) مطرح است كه به دليل گستردگى و بيكرانگى و به دليل طولانى نشدن بحث، از آن‌ها خوددارى مى‌كنيم.
ايفاى رسالت، پس از واقعۀ عاشورا
امام سجاد(ع) در صحنه عاشورا حاضر و ناظر بود و همۀ مصيبت‌ها، شهادت‌ها، رشادت‌ها، غم‌ها و رنج هاى آن را به چشم ديد. او امورى را مشاهده كرد كه هيچكس قبل و بعد از آن شاهدش نبود.
واقعۀ عاشورا در روح بزرگ آن حضرت، اثرى ژرف، عميق و ماندگار برجاى نهاد. او جزئى از نقشۀ بى‌بديل حسين بن على(عليهما السلام) در واقعه است؛ يعنى بايد همراه عمه‌اش زينب، به حفظ ميراث گرانقدر عاشورا و انتقال پيام‌هاى آن بپردازد و اهداف عالى و والاى شهيدان واقعه و پدر بزرگوارش، سيد شهيدان امام حسين(ع) را به گوش بشريت انتقال دهد.
نقش امام سجاد(ع) در حفظ ميراث گرانقدر عاشورا، نقشى بى‌بديل است و در كنار عمه‌اش زينب(عليها السلام) اين رسالت بزرگ را به تمام و كمال به انجام مى‌رساند. حضور ايشان در جمع اسيران اهل‌بيت، مرهمى است بر دل و قلب و ضمير رنجيدۀ آنان و پشتوانه‌اى است عظيم. در