19گسيختگى و طغيان او خواهد شد. استمنا و خودارضايى ازجمله انحرافاتى است كه ممكن است گريبان‌گير بعضى از افراد گردد. لذا شرع مطهّر اسلام اين عمل را حرام شمرده است. شخصى از امام صادق(ع) دربارۀ مرد استمنا كننده پرسيد، حضرت در پاسخ وى فرمود: «اين كار به منزلۀ زنا است.» 1
درحديث ديگرى در مورد استمنا فرمود:
«از كسانى كه روز قيامت خدا با وى سخن نمى‌گويد، شخص خود ارضا است.» 2
پوشيدن لباس دوخته
شخص مُحرم، قبل از نيت، لباس‌هاى خود را به دور مى‌افكند و لباس احرام به تن مى‌كند؛ زيرا سفر حج، كه آغاز يك سير روحى و معنوى است، نيازمند به تغييرات و دگرگونى‌هايى در ظاهر و باطن انسان است. به همين جهت شرع مقدس توجّه او را هم‌زمان به پوشش ظاهرى و باطنى جلب مى‌كند. پس با حضور در ميقات، نشانه‌هاى «مادى گرايى» را از نفس خويش بيرون مى‌كند و در ظاهر از لباس فاخر، تجمل، امتياز خواهى و خود نمايى، كه چه بسا در دوران زندگانى خود بدان عادت كرده است، برهنه مى گردد و از آن جدا مى‌شود.
صاحب تذكرة المتقين در يك تشبيه جالب مى‌نويسد:
«... چون به ميقات رسد، لباس خود را درآورد، در ظاهر ثوب احرام بپوشد و در باطن قصدش اين باشد كه از خودش خلع كرده لباس معصيت و كفر و ريا و نفاق را و پوشد ثوب طاعت و بندگى را و هم چنين ملتفت باشد كه هم چنان كه در دنيا خداى خودش را به غير ثوب زى خود و عادت خود، غبارآلود و سربرهنه و پابرهنه ملاقات مى‌كند، هم‌چنين بعد از مردن خواهد ملاقات كرد عمّال خداى خود را به كمال ذلّ و انكسار و عريان. در حال تنظيف، بايد قصدش تنظيف روح باشد از شرك معاصى و به قصد احرام هم عقد توبه صحيح ببندد؛ يعنى حرام كند بر خود به عزم و ارادۀ صادقه كلّ چيزهايى را كه خداوند عالم حرام نموده بر او كه ديگر بعد از مراجعت از مكه معظمه پيرامون معاصى نگردد.» 3
از آنجا كه لباس بدن انسان را از سرما و گرما حفظ مى‌كند و سپرى در برابر بسيارى از