13خودبزرگ بينى، غرور و خيره سرى در زمان احرام است و چون صورت، نقش اساسى در جاذبه ها و زيبايى هاى ظاهرى دارد و در زمان احرام هر گونه تلذذ جنسى حتى نگاه شهوت آلود حرام شده است به چهره گشايى زن دستور داده شده، تا آموزش تقوا براى زن و مرد باشد كه هر زمان اين دو در معرض يكديگر قرارگرفتند، تقوا و خود نگهدارى از لغزش و انحراف را ياد بگيرند و صبر در برابر گناه را تمرين كنند.
كندن درخت و گياهان حرم
يكى از آموزه هاى وارد شدن به حرم، توجه دادن مُحرم و غير مُحرم به اهميت محيط زيست و لزوم مراقبت از آن است؛ زيرا آنجا كه خداوند به پيامبر خود ياد آورى مى‌كند كه حضرت ابراهيم(ع) نيز در قالب دعا امنيت را براى اين شهر درخواست نموده 1بنا بر نظر مفسران اين امنيت؛ اعم از مادى و معنوى بوده و امنيت از تخريب و انهدام را در بر مى‌گيرد. 2
پس اگر در آيۀ مورد بحث «آمناً» را صفت براى «بَلَد» بدانيم، امنيت تنها براى اهل شهر نيست، بلكه گياهان و حيوانات هم از خطر قطع و صيد در امان هستند. بنابراين، قطع درختان و صيد جانوران بر مُحرم جايز نيست و مى‌توان گفت: ممنوعيت كندن درختان و گياهان حرم، نماد حفظ نسل و حرث است.
كشيدن دندان و خون انداختن بدن
كندن دندان وخون انداختن بدن نيز مانند گياه و درختان حرم است؛ يعنى همان گونه كه حج‌گزار نمى تواند در طبيعت دخل و تصرفى كند، در بدن خود نيز از هرگونه دخل و تصرفى ممنوع شده است. مى‌توان اين عمل را نماد عدم مالكيت حقيقى انسان در اين جهان دانست؛ زيرا انسان در جايى كه مالكيت ندارد غالباً حق تصرف هم ندارد.
آقاى حدادعادل در اين باره مى نويسد:
«ما گمان مى‌كنيم طبيعت از آن ماست و ما حق داريم در آن به دلخواه، هرگونه تصرف كنيم؛ اما اعتقاد توحيدى ما به ما مى‌گويد: «لِله ما فِى السَّماواتِ وَ مَا فِى الأَرْضِ ...» 3پادشاهى آسمان ها و زمين از آن خداوند است و ما نيز از آنِ اوييم و از او آغاز كرده‌ايم و به او باز مى‌گرديم. اكنون كه به حريم حرم يار قدم نهاده‌ايم بايد بدانيم كه كندن هر درخت و يا هر بوته خارى كه در اين صحرا از زمين مى‌رويد بر ما حرام است و هيچ حيوانى را در اين صحرا